Σαν Σήμερα 18 Φεβρουαρίου – LGBTQI People in History
Όντρι Λορντ
Audre Lorde
(18 Φεβρουαρίου 1934 – 17 Νοεμβρίου 1992)
Η Όντρι Λορντ (Audre Lorde, πλήρες όνομα: Audrey Geraldine Lorde, 18 Φεβρουαρίου 1934 – 17 Νοεμβρίου 1992), υπήρξε σπουδαία αμερικανίδα συγγραφέας, ριζοσπαστική φεμινίστρια, καθηγήτρια και ακτιβίστρια για τα κοινωνικά και πολιτικά δικαιώματα.
Αυτοπροσδιορίστηκε ως “μαύρη, λεσβία, φεμινίστρια, σοσιαλίστρια, μητέρα, μαχήτρια και ποιήτρια” που αφιέρωσε όλη τη ζωή της και τη δημιουργικότητα μαχόμενη για της ανισότητες και την αδικία που έχουν ρίζα τον ρατσισμό, τον σεξισμό, την ομοφοβία και τις ταξικές προκαταλήψεις.
Χρησιμοποίησε τα δοκίμια και την ποίησή της ως εργαλείο για να σπάσει τη σιωπή και για να μιλήσει για τον ρατσισμό, τον σεξισμό, την ομοφοβία, την ταξική καταπίεση, τον ιμπεριαλισμό, το στερεοτυπικό δίπολο λογική-συναίσθημα, την έννοια της διαφοράς, τη συνάντηση προσωπικού και πολιτικού.
Το έργο της, πρωτότυπο, διεισδυτικό και λυρικό, προτείνει έναν νέο τρόπο αντίληψης και δράσης στον αντίποδα της λευκής πατριαρχίας και την έχει καταστήσει σημείο αναφοράς για τον διαθεματικό φεμινισμό.
Γεννήθηκε στη Νέα Υόρκη στις 18 Φεβρουαρίου του 1934 από γονείς μετανάστες από τη Καραϊβική. Ο πατέρας της Frederick Byron Lorde, είχε καταγωγή απ’ τα νησιά Μπαρμπάντος, και η μητέρα της, Linda Gertrude Belmar Lorde, καταγόταν από τα νησιά Grenadian και γεννήθηκε στο νησί Carriacou. Η μητέρα της είχε μικτές ρίζες. Η οικογένεια έζησε αρχικά στο Χάρλεμ. Είχε δύο αδελφές (Phyllis και Helen) και η μητέρα της τής έλεγε ιστορίες για τις “δυτικές Ινδίες”. Σε ηλικία τεσσάρων ετών είχε ήδη μάθει να γράφει από τη μητέρα της, ενώ έγραψε το πρώτο ποίημά της σε ηλικία οκτώ ετών.
Το πλήρες της όνομα ήταν Audrey Geraldine Lorde, όμως δε χρησιμοποιούσε το τελικό “y” απ’ το όνομά της απ’ όταν ήταν μικρό κορίτσι εξηγώντας πως: “αυτή η νέα εκφορά του ονόματός μου είναι πιο ενδιαφέρουσα καθώς έχει μία καλλιτεχνική συμμετρία στο τελικό ‘e’ με το επίθετό μου: ‘Audre Lorde'”.
Η σχέση με τους γονείς ήταν δύσκολη από μικρή ηλικία. Περνούσε πάρα πολύ λίγες ώρες μαζί τους, καθώς και οι δυό τους ήταν πάντα απασχολημένοι με τη δουλειά τους στο real estate, ιδιαίτερα την εποχή της μεγάλης οικονομικής βύθισης και της πτώχευσης της χώρας. Όταν ήταν μαζί τους, η σχέση παρέμενε απομακρυσμένη και όχι θερμή.
Από πολύ μικρή ο τρόπος επικοινωνίας που έβρισκε πιο οικείο, ήταν η ποίηση ως μορφή έκφρασης. Η ίδια περιέγραφε τον εαυτό της ως σκεπτόμενη μέσω της ποίησης. Στη μνήμη της είχε πάντα και είχε αποστηθίσει αρκετά ποίηματα που αγαπούσε και τα χρησιμοποιούσε ως φράσεις – κλειδιά για να απαντά κάποιες φορές.
Το 1954 το πέρασε πιλοτικά ως φοιτήτρια στο Εθνικό Πανεπιστήμιο του Μέξικο, μία περίοδο που η ίδια περιέγραψε ως χρόνο αυτοεπιβεβαίωσης και ανανέωσης. Κατ’ αυτή τη περίοδο κατανόησε τη ταυτότητά της τόσο σε προσωπικό, όσο και καλλιτεχνικό επίπεδο ως μαύρη λεσβία και ποιήτρια.
Κατά την επιστροφή της στη Νέα Υόρκη, παρακολούθησε μαθήματα στο Hunter College, όπου παράλληλα εργάστηκε ως βιβλιοθηκάρια, συνέχισε να γράφει και έγινε μέρος της γκέι κουλτούρας του Greenwich Village. Συνέχισε τις σπουδές της στο Πανεπιστήμια Columbia, όπου πήρε μεταπτυχιακό τίτλο ειδίκευσης στη βιβλιοθηκονομία.
Το 1968 εργάστηκε ως απασχολούμενη συγγραφέας στο Tougaloo College στο Μισισίπι. Καθοδήγησε workshops τάξεων νεαρών, μαύρων προπτυχιακών φοιτητών, συζητούσε μαζί τους για τα κοινωνικά και πολιτικά δικαιώματα. Μέσω της διάδρασης μαζί τους, επαναβεβαίωσε την επιθυμία της όχι μόνο να ζήσει ανοικτά τη κουήρ ταυτότητά της, αλλά να αφιερώσει τη προσοχή της και στη τέχνη της ποίησης που άλλωστε μέσω αυτής εκφραζόταν. Η ποιητική της συλλογή “Cables to Rage”, ήταν καρπός της περιόδου και των εμπειριών της στο Tougaloo.
Από το 1972 έως το 1987 έζησε στο Staten Island, όπου έγραφε συνεχώς και δίδασκε. Το 1977 συμμετείχε στο Women’s Institute for Freedom of the Press (WIFP), που ήταν μη κυβερνητική οργάνωση που εργάστηκε για τη προαγωγή της επικοινωνίας μεταξύ των γυναικών στο δημόσιο χώρο.
Υπήρξε συνιδρύτρια των Women’s Coalition of St. Croix, οργάνωσης για την επιβίωση από τη σεξουαλική και ενδοοικογενακή βία, ενώ βοήθησε στην οργάνωση πολλών ακόμη γυναικείων οργανώσεων.
Το 1984 άρχισε να εργάζεται ως επισκέπτρια καθηγήτρια στο Ελεύθερο Πανεπιστήμιο του Βερολίνου. Εκεί δραστηριοποιήθηκε και στη διοργάνωση του Παγκοσμίου Συνεδρίου Γυναικών που πραγματοποιήθηκε στη Κοπενχάγη. Στο Βερολίνο, μαζί με μία ομάδα μαύρων ακτιβιστριών γυναικών ασχολήθηκε με την ανάδειξη του κινήματος των μαύρων γυναικών στη Γερμανία.
Χαρακτηριστικό ένα κείμενο που διάβασε με τίτλο ‘Uses of the Erotic: The Erotic as Power’ σε διάσκεψη για την Ιστορία των Γυναικών, όπου μεταξύ των άλλων, έγραφε:
“Η ερωτική μας γνώση μας εξουσιοδοτεί, γίνεται ένας φακός μέσω του οποίου εξετάζουμε όλες τις πτυχές της ύπαρξής μας, αναγκάζοντάς μας να αξιολογήσουμε ειλικρινά αυτές τις πτυχές από την άποψη της σχετικής τους σημασίας μέσα στις ζωές μας”.
Συνέδεε επίσης το ερωτικό στοιχείο μ’ έναν ‘πυρήνα’ και σημείωνε: “Βρίσκω μέσα στον ερωτισμό μου τέτοιο πυρήνα. Όταν απελευθερώνεται από τον έντονο και περιορισμένο σβώλο, περνά μέσα από εκεί και ζωγραφίζει τη ζωή μου με ένα είδος ενέργειας που αυξάνει, ευαισθητοποιεί και ενισχύει όλη μου την εμπειρία”.
Και η Οντρι Λορντ, τελείωνε σ’ εκείνη την τοποθέτησή της, με τις σημαδιακές φράσεις: “Μόνο τώρα, βρίσκω όλο και περισσότερες γυναίκες που βρήκαν την ταυτότητά τους, γυναίκες αρκετά γενναίες ώστε να μοιράζονται τον κίνδυνο του ερωτικού ηλεκτρικού φορτίου χωρίς να χρειάζεται να κοιτάξουν μακριά και χωρίς να στρεβλώσουν τη δυναμική και δημιουργική φύση αυτής της ανταλλαγής. Αναγνωρίζοντας τη δύναμη του ερωτικού μέσα στη ζωή μας, μπορεί να μας δώσει την ενέργεια να επιδιώξουμε πραγματική αλλαγή στον κόσμο μας, παρά απλώς να διευθετήσουμε τη μετατόπιση των χαρακτήρων μέσα το ίδιο κουρασμένο δράμα. Γιατί όχι μόνο αγγίζουμε τις πιο βαθιές δημιουργικές πηγές, αλλά κάνουμε αυτό που είναι θηλυκό και αυτοεπιβεβαίωση απέναντι σε μια ρατσιστική, πατριαρχική και αντιερωτική κοινωνία”.
* * * * *
Power
BY AUDRE LORDE
The difference between poetry and rhetoric
is being ready to kill
yourself
instead of your children.
I am trapped on a desert of raw gunshot wounds
and a dead child dragging his shattered black
face off the edge of my sleep
blood from his punctured cheeks and shoulders
is the only liquid for miles
and my stomach
churns at the imagined taste while
my mouth splits into dry lips
without loyalty or reason
thirsting for the wetness of his blood
as it sinks into the whiteness
of the desert where I am lost
without imagery or magic
trying to make power out of hatred and destruction
trying to heal my dying son with kisses
only the sun will bleach his bones quicker.
A policeman who shot down a ten year old in Queens
stood over the boy with his cop shoes in childish blood
and a voice said “Die you little motherfucker” and
there are tapes to prove it. At his trial
this policeman said in his own defense
“I didn’t notice the size nor nothing else
only the color”. And
there are tapes to prove that, too.
Today that 37 year old white man
with 13 years of police forcing
was set free
by eleven white men who said they were satisfied
justice had been done
and one Black Woman who said
“They convinced me” meaning
they had dragged her 4’10” black Woman’s frame
over the hot coals
of four centuries of white male approval
until she let go
the first real power she ever had
and lined her own womb with cement
to make a graveyard for our children.
I have not been able to touch the destruction
within me.
But unless I learn to use
the difference between poetry and rhetoric
my power too will run corrupt as poisonous mold
or lie limp and useless as an unconnected wire
and one day I will take my teenaged plug
and connect it to the nearest socket
raping an 85 year old white woman
who is somebody’s mother
and as I beat her senseless and set a torch to her bed
a greek chorus will be singing in 3/4 time
“Poor thing. She never hurt a soul. What beasts they are.”
* * * * *
Sisters in Arms
BY AUDRE LORDE
The edge of our bed was a wide grid
where your fifteen-year-old daughter was hanging
gut-sprung on police wheels
a cablegram nailed to the wood
next to a map of the Western Reserve
I could not return with you to bury the body
reconstruct your nightly cardboards
against the seeping Transvaal cold
I could not plant the other limpet mine
against a wall at the railroad station
nor carry either of your souls back from the river
in a calabash upon my head
so I bought you a ticket to Durban
on my American Express
and we lay together
in the first light of a new season.
Now clearing roughage from my autumn garden
cow sorrel overgrown rocket gone to seed
I reach for the taste of today
the New York Times finally mentions your country
a half-page story
of the first white south african killed in the “unrest”
Not of Black children massacred at Sebokeng
six-year-olds imprisoned for threatening the state
not of Thabo Sibeko, first grader, in his own blood
on his grandmother’s parlor floor
Joyce, nine, trying to crawl to him
shitting through her navel
not of a three-week-old infant, nameless
lost under the burned beds of Tembisa
my hand comes down like a brown vise over the marigolds
reckless through despair
we were two Black women touching our flame
and we left our dead behind us
I hovered you rose the last ritual of healing
“It is spring,” you whispered
“I sold the ticket for guns and sulfa
I leave for home tomorrow”
and wherever I touch you
I lick cold from my fingers
taste rage
like salt from the lips of a woman
who has killed too often to forget
and carries each death in her eyes
your mouth a parting orchid
“Someday you will come to my country
and we will fight side by side?”
Keys jingle in the door ajar threatening
whatever is coming belongs here
I reach for your sweetness
but silence explodes like a pregnant belly
into my face
a vomit of nevers.
Mmanthatisi turns away from the cloth
her daughters-in-law are dyeing
the baby drools milk from her breast
she hands him half-asleep to his sister
dresses again for war
knowing the men will follow.
In the intricate Maseru twilights
quick sad vital
she maps the next day’s battle
dreams of Durban sometimes
visions the deep wry song of beach pebbles
running after the sea.
* * * * *
Audre Lorde: “A Woman Speaks”
Τα βιβλία της
The First Cities. New York City: Poets Press. 1968. OCLC 12420176.
Cables to Rage. London: Paul Breman. 1970. OCLC 18047271.
From a Land Where Other People Live. Detroit: Broadside Press. 1973. ISBN 978-0-910296-97-7.
New York Head Shop and Museum. Detroit: Broadside Press. 1974. ISBN 978-0-910296-34-2.
Coal. New York: W. W. Norton Publishing. 1976. ISBN 978-0-393-04446-1.
Between Our Selves. Point Reyes, California: Eidolon Editions. 1976. OCLC 2976713.
Hanging Fire. 1978.
The Black Unicorn. New York: W. W. Norton Publishing. 1978. ISBN 978-0-393-31237-9.
The Cancer Journals. San Francisco: Aunt Lute Books. 1980. ISBN 978-1-879960-73-2.
Uses of the Erotic: the erotic as power. Tucson, Arizona: Kore Press. 1981. ISBN 978-1-888553-10-9.
Chosen Poems: Old and New. New York: W. W. Norton Publishing. 1982. ISBN 978-0-393-30017-8.
Zami: A New Spelling of My Name. Trumansburg, New York: The Crossing Press. 1983. ISBN 978-0-89594-122-0.
Sister Outsider: Essays and Speeches. Trumansburg, New York: The Crossing Press. 1984. ISBN 978-0-89594-141-1. (reissued 2007)
Our Dead Behind Us. New York: W. W. Norton Publishing. 1986. ISBN 978-0-393-30327-8.
A Burst of Light. Ithaca, New York: Firebrand Books. 1988. ISBN 978-0-932379-39-9.
The Marvelous Arithmetics of Distance. New York: W. W. Norton Publishing. 1993. ISBN 978-0-393-03513-1.
I Am Your Sister: Collected and Unpublished Writings of Audre Lorde. Oxford New York: Oxford University Press. 2009. ISBN 978-0-19-534148-5.
Your Silence Will Not Protect You : Essays and Poems. Silver Press. 2017. ISBN 9780995716223.
Φιλμ για την Όντρι Λορντ
A Litany for Survival: The Life and Work of Audre Lorde (1995). Documentary by Michelle Parkeson.
The Edge of Each Other’s Battles: The Vision of Audre Lorde (2002). Documentary by Jennifer Abod.
Audre Lorde – The Berlin Years 1984 to 1992 (2012). Documentary by Dagmar Schultz.
Βιβλιογραφία
Birkle, Carmen (1996). Women’s Stories of the Looking Glass: autobiographical reflections and self-representations in the poetry of Sylvia Plath, Adrienne Rich, and Audre Lorde. Munich: W. Fink. ISBN 3770530837. OCLC 34821525.
Lorde, Audre; Byrd, Rudolph; Cole, Johnnetta; Guy-Sheftall, Beverly (2009). I am your Sister: collected and unpublished writings of Audre Lorde. Oxford, UK: Oxford University Press. ISBN 978-0195341485.
De Veaux, Alexis (2004). Warrior Poet: a biography of Audre Lorde. New York: W.W. Norton. ISBN 039301954-3. OCLC 53315369.
Lorde, Audre; Hall, Joan Wylie (2004). Conversations with Audre Lorde. Jackson, Mississippi: University Press of Mississippi. ISBN 1578066425. OCLC 55762793.
Keating, AnaLouise (1996). Women Reading Women Writing: self-invention in Paula Gunn Allen, Gloria Anzaldúa, and Audre Lorde. Philadelphia, Pennsylvania: Temple University Press. ISBN 1566394198. OCLC 33160820.
© T-zine.gr με πληροφορίες από Wikipedia, Fractal και GLBTQ.com
Ποια είναι η αντίδρασή σας;
