Σαν Σήμερα 26 Μαρτίου – LGBTQI People in History
Τενεσί Ουίλιαμς
(26 Μαρτίου 1911 – 25 Φεβρουαρίου 1983)
«Η κόλαση είναι ο ίδιος μας ο εαυτός• και η μόνη λύτρωση είναι να παραμερίσεις τον εαυτό σου και να αισθανθείς βαθιά για κάποιον άλλον». Tennessee Williams
Ο Τενεσί Ουίλιαμς, φιλολογικό ψευδώνυμο του Τόμας Λανιέ Ουίλιαμς (Thomas Lanier “Tennessee” Williams III, 26 Μαρτίου 1911 – 25 Φεβρουαρίου 1983) ήταν Αμερικανός θεατρικός συγγραφέας. Έζησε για μεγάλο χρονικό διάστημα στη Νέα Ορλεάνη, όπου και άλλαξε το όνομά του από την πολιτεία καταγωγής του πατέρα του. Έγραψε ποιήματα, νουβέλες, θεατρικά έργα, ιστορίες και μυθιστορήματα. Κέρδισε το βραβείο Πούλιτζερ το 1948 για το Λεωφορείον ο Πόθος και το 1955 για τη Λυσσασμένη Γάτα. Τα έργα του έχουν μεταφραστεί σε περισσότερες από 30 γλώσσες και αποτελούν δημοφιλείς παραστάσεις σε όλο τον κόσμο.
Ο Τενεσί Ουίλιαμς γεννήθηκε το 1911 στο Κολόμπους του Μισισίπι. Η μητέρα του καταγόταν από αριστοκρατική οικογένεια, ενώ ο πατέρας του δούλευε ως πλασιέ για μια εταιρεία παπουτσιών. Σε ηλικία 5 ετών, διαγνώστηκε παράλυση των κάτω άκρων του, ασθένεια που τον καθήλωσε για τα επόμενα δυο χρόνια. Επειδή ήταν ανήμπορος να κάνει οτιδήποτε, η μητέρα του τον ενθάρρυνε να φαντάζεται και να γράφει ιστορίες.
Σε πολλά από τα έργα του ο Ουίλιαμς εμπνεύστηκε από την ίδια την οικογένειά του για την ανάπτυξη των πρωταγωνιστικών του χαρακτήρων.
Ο πατέρας του Ουίλιαμς υιοθετούσε όλο και πιο βάναυση συμπεριφορά απέναντι στα παιδιά του με το πέρασμα των χρόνων. Συχνά ευνοούσε τον αδερφό του Τενεσί, ίσως λόγω και της ασθένειας και της αδύναμης γενικότερα φύσης του ίδιου στα παιδικά του χρόνια. Η μητέρα του είχε βλέψεις ως εκλεπτυσμένη κυρία της υψηλής κοινωνίας του Νότου, δημιουργούσε μια ασφυκτική ατμόσφαιρα, ενώ πιθανότατα είχε νευρική διαταραχή.
Ο Ουίλιαμς ήταν πολύ κοντά με την αδερφή του, τη Ρόουζ, η ζωή της οποίας τον επηρέασε ίσως περισσότερο από κάθε άλλο. Σε νεαρή ηλικία, έμαθε ότι πάσχει από σχιζοφρένεια και πέρασε μεγάλο μέρος της ζωής της σε ψυχιατρικές κλινικές.
Σε μια προσπάθεια καταπολέμησης της ασθένειάς της, οι γονείς του Ουίλιαμς ενέκριναν τη λοβοτομή στη Ρόουζ το 1937 στην Ουάσινγκτον. Το αποτέλεσμα ήταν ότι η Ρόουζ σακατεύτηκε για το υπόλοιπο της ζωής της. Ο Ουίλιαμς υπέστη ισχυρό σοκ από το γεγονός αυτό και δε συγχώρησε ποτέ τους γονείς του.
Στα 16 του κέρδισε το πρώτο του βραβείο για το δοκίμιό του Can a Good Wife Be a Good Sport?. Σπούδασε δημοσιογραφία το 1929 στο πανεπιστήμιο του Μισούρι, όπου οι συμφοιτητές τού κόλλησαν το παρατσούκλι “Tennessee” λόγω της συρτής νότιας προφοράς του, και θεατρολογία στο πανεπιστήμιο Ουάσινγκτον στο Σαιν Λούις, όπου παρουσιάστηκαν και τα πρώτα του έργα Κεριά στον Ήλιο και Φυγάς. Τελικά, το 1938 πήρε το πτυχίο του από το Πανεπιστήμιο της Αϊόβα.
Ο Ουίλιαμς μετακόμισε το 1939 στη Λουιζιάνα και έμεινε για κάποιο χρονικό διάστημα στη Γαλλική Συνοικία στη Νέα Ορλεάνη, όπου ξεκίνησε το 1947 να γράφει το έργο Λεωφορείον ο Πόθος, το οποίο τελείωσε αργότερα στη Φλόριντα. Το έργο γνώρισε τεράστια επιτυχία: πήρε το Βραβείο Κριτικών της Νέας Υόρκης και το βραβείο Πούλιτζερ. Παρουσιάστηκε στη Νέα Υόρκη σε σκηνοθεσία Ελία Καζάν με τον Μάρλον Μπράντο στον πρωταγωνιστικό ρόλο, ενώ έγινε και ταινία το 1951, που χάρισε το βραβείο Όσκαρ στη Βίβιαν Λι.
Το 1947 γνώρισε και ερωτεύτηκε τον Φρανκ Μέρλο, Ιταλό δεύτερης γενιάς, μέχρι το θάνατό του από καρκίνο το 1963. Όσο ήταν μαζί έγραψε το Τριαντάφυλλο στο Στήθος (μεταφέρθηκε και σε ταινία με την Άννα Μανιάνι και τον Μπαρτ Λάνκαστερ), το μόνο έργο του με ευτυχή κατάληξη, ενώ ο Μέρλο εξισορροπούσε τις κρίσεις κατάθλιψης του Ουίλιαμς και του φόβου του ότι θα οδηγούνταν στην παράνοια και την τρέλα, όπως η αδερφή του.
Κατά τη διάρκεια των δεκαετιών του ’50 και του ’60, ο Ουίλιαμς ήρθε αντιμέτωπος με σκληρή κριτική από ορισμένους κριτικούς του θεάτρου, εξαιτίας του τρόπου που ζούσε και τόνιζε τον ομοερωτικό του σεξουαλικό προσανατολισμό. Με τον καιρό, το ύφος των έργων του Ουίλιαμς ωρίμαζε και σε κάποια προχωρούσε σε πειραματισμούς, κάτι που τον αποξένωσε ακόμη περισσότερο από τους κριτικούς.
Το 1976, υπήρξε Πρόεδρος της επιτροπής του Φεστιβάλ Καννών.
Στις 25 Φεβρουαρίου 1983, ο Τενεσί Ουίλιαμς βρέθηκε νεκρός στο δωμάτιο που είχε νοικιάσει στο ξενοδοχείο Elysee στη Νέα Υόρκη, έχοντας σφηνωμένο στο λαιμό του ένα φελλό. Ο ίδιος επιθυμούσε να αποτεφρωθεί και να σκορπιστούν οι στάχτες του στον Κόλπο του Μεξικού, ωστόσο θάφτηκε στον οικογενειακό τάφο στο Σαιν Λούις.
Ο Τενεσί Ουίλιαμς είχε επιρροές από τον Άντον Τσέχωφ, τον Αύγουστο Στρίντμπεργκ και άλλους συγγραφείς.
Συνήθης φυσιογνωμία στα έργα του είναι η ηρωίδα στα όρια της παράνοιας, με καθαρές επιρροές από τη ζωή της αδερφής του, Ρόουζ. Από την αδερφή του και τη μητέρα του φαίνεται ότι εμπνέεται για τους γυναικείους χαρακτήρες (Laura, Amanda) στο Γυάλινο Κόσμο, ενώ ο χαρακτήρας της Μπλανς Ντυμπουά στο Λεωφορείο ο Πόθος φαίνεται να βασίστηκε στη Ρόουζ, αλλά και στον ίδιο, καθώς την περίοδο που έγραφε το έργο, πίστευε ότι θα πεθάνει κι ότι αυτό θα αποτελούσε το κύκνειο άσμα του. Στη Λυσσασμένη Γάτα διακρίνονται στοιχεία από τη ζωή του Ουίλιαμς, όπως ο ομοερωτικός σεξουαλικός του προσανατολισμός, ο αλκοολισμός και οι ψυχικές διαταραχές.
[Ο Τενεσί Ουίλιαμς μαζί με τον Φρανκ Μέλο]
Η σεξουαλικότητα έπαιξε τεράστιο ρόλο στο γράψιμο του Tennessee Williams. Στη Νέα Ορλεάνη εισέβαλε με έντονο τρόπο στην κουλτούρα της περιοχής. Η σεξουαλική ελευθερία της γαλλικής συνοικίας του επέτρεψε να αντιμετωπίσει τα αυξανόμενα αισθήματα της ομοφυλοφιλίας . Ο Williams ένιωθε ανασφαλής για την ομοφυλοφιλία του. Η επίμονη σεξουαλικότητα του δράματος του μπορεί να διαβαστεί ως εμμονή με τη μοναξιά, μια διαρκής φοβία της αποτυχημένης επικοινωνίας με τους άλλους.
Μία συνέντευξή του (1974)
Androgyne, Mon Amour
BY TENNESSEE WILLIAMS
I
Androgyne, mon amour,
brochette de coeur was plat du jour,
(heart lifted on a metal skewer,
encore saignante et palpitante)
where I dined au solitaire,
table intime, one rose vase,
lighted dimly, wildly gay,
as, punctually, across the bay
mist advanced its pompe funèbre,
its coolly silvered drift of gray,
nightly requiem performed for
mourners who have slipped away…
Well, that’s it, the evening scene,
mon amour, Androgyne.
Noontime youths,
thighs and groins tight-jean-displayed,
loiter onto Union Square,
junkies flower-scattered there,
lost in dream, torso-bare,
young as you, old as I, voicing soundlessly
a cry,
oh, yes, among them
revolution bites its tongue beneath its fiery
waiting stare,
indifferent to siren’s wail,
ravishment endured in jail.
Bicentennial salute?
Youth made flesh of crouching brute.
(Dichotomy can I deny of pity in a lustful eye?)
II
Androgyne, mon amour,
shadows of you name a price
exorbitant for short lease.
What would you suggest I do,
wryly smile and turn away,
fox-teeth gnawing chest-bones through?
Even less would that be true
than, carnally, I was to you
many, many lives ago,
requiems of fallen snow.
And, frankly, well, they’d laugh at me,
thick of belly, thin of shank,
spectacle of long neglect,
tragedian of public mirth.
(Chekhov’s Mashas all wore black
for a reason I suspect:
Pertinence? None at all—
yet something made me think of that.)
“Life!” the gob exclaimed to Crane,
“Oh, life’s a geyser!”
Oui, d’accord—
from the rectum of the earth.
Bitter, that. Never mind.
Time’s only challenger is time.
III
Androgyne, mon amour,
cold withdrawal is no cure
for addiction grown so deep.
Now, finally, at cock’s crow,
released in custody of sleep,
dark annealment, time-worn stones
far descending,
no light there, no sound there,
entering depths of thinning breath,
farther down more ancient stones,
halting not, drawn on until
Ever treacherous, ever fair,
at a table small and square,
not first light but last light shows
(meaning of the single rose
where I dined au solitaire
sous l’ombre d’une jeunesse perdue?)
A ghostly little customs-clerk
(“Vos documents, Mesdames, Messieurs?”)
whose somehow tender mockery
contrives to make admittance here
at this mineral frontier
a definition of the pure…
Androgyne, mon amour.
San Francisco, 1976
“Androgyne, Mon Amour” by Tennessee Williams, from The Collected Poems of Tennessee Williams, copyright © 1937, 1956, 1964, 2002 by The University of the South. Used by permission of New Directions Publishing Corp.
Source: The Collected Poems of Tennessee Williams (New Directions Publishing Corporation, 2002)
Θεατρικά.
Candles to the Sun (1936)
Fugitive Kind (1937)
Spring Storm (1937)
Me Vashya (1937)
Not About Nightingales (1938)
Battle of Angels (1940)
I Rise in Flame, Cried the Phoenix (1941)
The Glass Menagerie (1944)
You Touched Me (1945)
Stairs to the Roof (1947)
A Streetcar Named Desire (1947)
Summer and Smoke (1948)
The Rose Tattoo (1951)
Camino Real (1953)
Cat on a Hot Tin Roof (1955)
Orpheus Descending (1957)
Suddenly Last Summer (1958)
Sweet Bird of Youth (1959)
Period of Adjustment (1960)
The Night of the Iguana (1961)
The Eccentricities of a Nightingale (1962, rewriting of Summer and Smoke)
The Milk Train Doesn’t Stop Here Anymore (1963)
The Mutilated (1965)
The Seven Descents of Myrtle (1968, aka Kingdom of Earth)
In the Bar of a Tokyo Hotel (1969)
Will Mr. Merriweather Return from Memphis? (1969)
Small Craft Warnings (1972)
The Two-Character Play (1973)
Out Cry (1973, rewriting of The Two-Character Play)
The Red Devil Battery Sign (1975)
This Is (An Entertainment) (1976)
Vieux Carré (1977)
Tiger Tail (1978)
A Lovely Sunday for Creve Coeur (1979)
Clothes for a Summer Hotel (1980)
The Notebook of Trigorin (1980)
Something Cloudy, Something Clear (1981)
A House Not Meant to Stand (1982)
In Masks Outrageous and Austere (1983)
Νουβέλες
The Roman Spring of Mrs. Stone (1950, adapted for films in 1961 and 2003)
Moise and the World of Reason (1975)
Ποίηση
In the Winter of Cities (1956)
Androgyne, Mon Amour (1977)
The Collected Poems of Tennessee Williams (2002)
Non-fiction
Memoirs (1975)
New Selected Essays: Where I Live (2009)
Βιβλιογραφία
Grissom, James. Follies of God: Tennessee Williams and the Women of the Fog. Knopf, 2015. ISBN 9781101972779
Gross, Robert F., ed. Tennessee Williams: A Casebook. Routledge (2002). Print. ISBN 0-8153-3174-6.
Jacobus, Lee. The Bedford Introduction to Drama. Bedford: Boston. Print. 2009.
Lahr, John. Tennessee Williams: Mad Pilgrimage of the Flesh. W. W. Norton & Co. New York. Print. 2014. ISBN 978-0-393-02124-0.
Leverich, Lyle. Tom: The Unknown Tennessee Williams. W. W. Norton & Company. Reprint. 1997. ISBN 0-393-31663-7.
Saddik, Annette. The Politics of Reputation: The Critical Reception of Tennessee Williams’ Later Plays. Associated University Presses. London. 1999.
Spoto, Donald. The Kindness of Strangers: The Life of Tennessee Williams. Da Capo Press. Reprint. 1997. ISBN 0-306-80805-6.
Williams, Tennessee. Memoirs. Doubleday. Print. 1975. ISBN 0-385-00573-3.
Williams, Dakin. His Brother’s Keeper: The Life and Murder of Tennessee Williams. Dakin’s Corner Press. First Edition. Print. 1983.
© T-zine.gr με πληροφορίες από Wikipedia, Poetry Foundation και ronnisanlo.com
– Ακολουθείστε την ιστοσελίδα στο facebook του t-zine.
Ποια είναι η αντίδρασή σας;
