Ακρωτηριασμός γεννητικών οργάνων στους ίντερσεξ της Νέας Ζηλανδίας: μια επαίσχυντη σιωπή
Του Craig Young
Γιατί εξακολουθούν να γίνονται στα ίντερσεξ βρέφη της Νέας Ζηλανδίας αυτές οι ενδεχομένως επιβλαβείς και ιατρικά περιττές, ακούσιες “επανορθωτικές” χειρουργικές επεμβάσεις;
Αυτό το ερώτημα απηύθυνε η διεθνής ΜΚΟ για τα δικαιώματα των ίντερσεξ, Stop IGΜ (Intersex Genital Mutilation), η οποία εδράζεται στη Γερμανία, στην Anne Tolley, Υπουργό Κοινωνικής Ανάπτυξης και τον Patrick Tuohy, Διευθύνοντα Σύμβουλο του Υπουργείου Υγείας, στην 73η συνάντηση της Επιτροπής των Ηνωμένων Εθνών για τα Δικαιώματα του Παιδιού, η οποία διεξήχθη στις αρχές του τρέχοντος Σεπτεμβρίου.
Απαντώντας σε ερωτήματα των εκπροσώπων της Stop IGM σχετικά με την έλλειψη σαφούς και ενημερωμένης συγκατάθεσης από τους γονείς, καθώς και για την απουσία νομοθετικής απαγόρευσης ενάντια στον ακρωτηριασμό γεννητικών οργάνων στη Νέα Ζηλανδία, ο Tuohy ανακοίνωσε ότι δεν υπάρχει κάποιο κυβερνητικό σχέδιο για νομοθετική μεταρρύθμιση. Συμπλήρωσε ότι δεν υπήρξε ανάγκη για την εφαρμογή μιας τέτοιας νομοθετικής ρύθμισης, αφού, όπως ισχυρίστηκε, “από το 2006 δεν έχει συμβεί τέτοια επέμβαση” σε ίντερσεξ βρέφος, και επεσήμανε τη de facto “επαγγελματική αναστολή” τέτοιου είδους ιατρικών επεμβάσεων.
Με βάση έρευνα της ΜΚΟ που αντιπαραβάλλεται σ’ αυτά τα στοιχεία, η Stop IGM αμφισβήτησε τους παραπάνω ισχυρισμούς. Υποστήριξε ότι οι ισχυρισμοί των εκπροσώπων της κυβέρνησης είναι παραπλανητικοί, και ότι οι σημαντικότερες πανεπιστημιακές παιδιατρικές κλινικές της χώρας συνεχίζουν αυτή την αμφισβητούμενη και ανάρμοστη πρακτική. Η Stop IGM επεσήμανε τη μη-συναινετική, σωματικά και ψυχολογικά επιβλαβή, φύση της χειρουργικής παρέμβασης στα ίντρεσεξ βρέφη.
Η Νέα Ζηλανδία δεν είναι η μόνη χώρα που επιτρέπει αυτή την πρακτική, αδιαφορώντας για τις ριζικές και βλαβερές της συνέπειες – η Ελβετία, η Ιρλανδία, η Γαλλία, το Ηνωμένο Βασίλειο και το Νεπάλ είναι μερικά μόνο από τα παραδείγματα άλλων χωρών στις οποίες δεν προβλέπεται νομοθετικός περιορισμός της πρακτικής αυτής. Η Μάλτα και η Χιλή είναι οι μόνες, μέχρι στιγμής, χώρες που έχουν απαγορεύσει τον ακρωτηριασμό των ίντερσεξ. Υπάρχουν ήδη πολλά άρθρα δημοσιευμένα σε ιατρικά περιοδικά που αμφισβητούν την ανάγκη και τα αποτελέσματα αυτής της επέμβασης στα βρέφη.
Οι περισσότερες στειρώσεις βρέθηκε ότι γίνονται στο Βασιλικό Νοσοκομείο Παίδων της Μελβούρνης (περίπου 15 κάθε χρόνο) και λιγότερες στο Νοσοκομείο Παίδων Starship του Ώκλαντ, παρά την κριτική που έχει ασκηθεί στην πρακτική από την Επιτροπή Νέας Ζηλανδίας για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, από το Asia Pacific Φόρουμ των Εθνικών Ιδρυμάτων για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα και την ίδια την Stop IGM.
Στα συμπεράσματα της έρευνας, η Stop IGM διερωτάται γιατί ο ακρωτηριασμός γεννητικών οργάνων των ίντερσεξ δεν θα μπορούσε να απαγορευτεί, με την προσθήκη μιας διάταξης στην ήδη υπάρχουσα νομοθετική πράξη (Crimes Act 1961), η οποία με τα άρθρα 204Α και 204Β απαγορεύει τον ακρωτηριασμό των γυναικείων γεννητικών οργάνων.
Το καθήκον και η ευθύνη μας ως ΛΟΑΤΚΙ πολίτες της Νέας Ζηλανδίας είναι ξεκάθαρο. Χρειάζεται άμεσα να καταδικάσουμε αυτή την αποτρόπαια πρακτική και να οργανώσουμε μια δυναμική καμπάνια για τον τερματισμό της στη Νέα Ζηλανδία μέσω της κατάλληλης νομοθετικής μεταρρύθμισης.
Μετάφραση για το T-zine.gr
Ειρήνη Συνοδινού.
© T-zine.gr με πληροφορίες από Gaynz.com
Ποια είναι η αντίδρασή σας;
