Αντίο Ροζίτα! Έχεις τα δάκρυά μου για την αποδημία σου, όχι μελό και κλαψουρίσματα, όπως δεν θα ΄θελες, αλλά αντάμα με χαμόγελα χαράς, γιατί φεύγεις πλήρης!
Γράφει ο Τάκης Σπετσιώτης | Απόψεις |T-zine.gr | 14.12.2021
Φεύγεις πλήρης ημερών να ξεκουραστείς. Δεν θα ξεχάσω πολλά από σένα.
Τις εγκωμιαστικές κριτικές σου για την ‘‘Αναπαυτική μεριά” μου, το ’81, όταν είχε εκμανεί ο εξώστης στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης.
Τη φιλία μας για καμιά εικοσαριά χρόνια 1985-2005 και τα καλέσματά σου στο σπίτι σου, με μαγειρικές και πληροφορίες για γεγονότα όλων των κινηματογραφικών φεστιβάλ.
Αλάνθαστο το ένστικτό σου απέναντι στις ταινίες, τις οποίες έκρινες όχι ως διανοούμενη ( όπως τόνιζες), αν και οι γνώσεις σου ήταν πολλές, αλλά για τη συγκινησιακή δόνηση που σου πρόσφεραν πάνω απ’ όλα ( και που δεν ξεγελούσε ποτέ) σ’ όποιο ”είδος” ή ”σχολή” κινηματογράφου κι αν ανήκαν.
Εντυπωσιακή και θαρραλέα ανέκαθεν η στάση σου για Έλληνες καλλιτέχνες κινηματογραφιστές- το μαρτυρούν άλλωστε όσα γι’ αυτούς έλεγες σε κάποια σχετικά ντοκιμαντέρ .
Δεν θα ξεχάσω όσα μου ΄λεγες για τα ”παράπονα” του Κώστα Μανουσάκη που ο κινηματογραφικός χώρος είχε αφήσει ”άνεργο”, για τον φίλο σου τον Τάκη Κανελλόπουλο σε δύσκολα χρόνια, για τη ρωμαλέα σκηνοθεσία της Φρίντας Λιάππα στον ”Ήσυχο θάνατο”, για τον πρόωρα χαμένο Αλέξη Μπίστικα.
Δεν θα ξεχάσω τα υπέροχα άρθρα σου για το βιβλίο μου για τον Ταχτσή – αν και είχε προκαλέσει την οργή του φίλου σου του Δαλιανίδη επειδή είχα κάνει κάποιες αυστηρές παρατηρήσεις για το τηλεοπτικό Τρίτο στεφάνι του. Για την διθυραμβική κριτική σου για το θεατρικό μου ”Ψυχολογία Συριανού συζύγου” στο Χυτήριο, και την αληθινή χαρά σου που την ίδια χρονιά -2000- βγήκε στην Αμερική σε dvd το Μετέωρο και Σκιά.
Έχεις τα δάκρυά μου για την αποδημία σου, όχι μελό και κλαψουρίσματα, όπως δεν θα ΄θελες, αλλά αντάμα με χαμόγελα χαράς, γιατί φεύγεις ΠΛΗΡΗΣ.
Ποια είναι η αντίδρασή σας;
