Μετά τα τελευταία γεγονότα της γνωστής υπόθεσης Λιγνάδη, μία «σκιά» πλανάται πάνω από τη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου.
Για το θέμα αυτό θέση πήρε μέσα από τον προσωπικό του λογαριασμό στο Facebook ο πολύ γνωστός σκηνοθέτης και διδάσκων στο Τμήμα Υποκριτικής της Δραματικής Σχολής Χρήστος Δήμας.
«Ξέρετε, κάποιοι από εμάς εκεί στη σχολή του Εθνικού Θέατρου είμαστε Δάσκαλοι.
Δεν είναι εύκολο. Είναι της μόδας να μας βλέπετε με μισό μάτι.
Να θεωρείτε ότι όλο σε κάποια παρτουζίτσα θα είχαμε συμμετάσχει.. όλο και κάποιο χέρι θα είχαμε απλώσει σε στυλ χράτσα χρούτσα…και όλη την διάθεση για να κουκουλώσουμε τις πομπές μας θα έχουμε.
Το μούδιασμα είναι εκεί. Και σε εμάς και στους μαθητές…
Και σε όλο αυτό το μπάχαλο έχουμε βρεθεί να πρέπει να συνεχίσουμε να τελούμε το όποιο μας καθήκον πες, λειτούργημα πες, άντε πες το και επάγγελμα…
Όμως κάτω από τις όποιες συνθήκες ο σκοπός μας έχει αυτή τη στιγμή δυο ζητούμενα.
1) να έρθουν όλα στο φως και να μην κουβαλάμε σκιές
2) να επιτελέσουμε το όποιο χρέος μας ως Καλλιτέχνες και Δάσκαλοι και τα παιδιά να νιώσουν ασφάλεια και τιμή που είναι σπουδαστές στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου.
Δεν ξέρω για τους συνάδελφους μου. Ξέρω όμως για μένα.
Δεν έχω μπει σε πάρε-δώσε και σούξουμουξου. Νιώθω όμως τιμή που είμαι σε αυτή την ομάδα της Σχολής.
Και νιώθω ακόμα μεγαλύτερη χαρά όταν οι μαθητές κοτόπουλα και ζαλισμένα και φοβισμένα και θυμωμένα και αγριεμένα εξακολουθούν να κρατούν την φλόγα και την χαρά της Τέχνης ζωντανή.
Πουχου.
Δεν είχαν δει Μπέργκμαν. Δεν είχαν δει Έβδομη Σφραγίδα.
Και όταν μου έφεραν την εργασία δεν μου παρουσίασαν απλά τον εικαστικό Νύκβιστ ούτε περιόρισαν τον ενθουσιασμό τους στην περιγραφή του Μακάβριου χορού πάνω στο λόφο στην τελική σκηνή.
Αλλά μου έπαιξαν οι μπαγάσηδες την σκακιστική παρτίδα της ταινίας.
Κίνηση κίνηση πιόνι πιόνι.
Γι’ αυτό νοιώθω χαρά. Νιώθω πως υπάρχει ελπίδα. Νιώθω πως ναι, ποιείται ήθος. Και πως από όλο αυτό θα βγούμε πιο δυνατοί. Πιο καθαροί. Και πιο σοφοί. Αγάπη ωρέ».
Ποια είναι η αντίδρασή σας;
