Ένας κύκλος πολεμικής έντασης που ξεκίνησε το χειμώνα του 2009, όταν στην ΕΛΣ ανέβαινε η όπερα «Ρούσαλκα» για την οποία η Ορχήστρα της Λυρικής διαμαρτυρήθηκε που είχε προστεθεί σκηνοθετικά ένα φιλί ανάμεσα σε δυο άντρες. Τα τοξικά αρσενικά της ορχήστρας τύπωσαν ολόκληρο κατάπτυστο φυλλάδιο που μοίραζαν σε όποιον έμπαινε στο κτίριο της λυρικης, κείμενο που έγραφε ότι διαφωνούν με το φιλί που παρουσιάζεται στην παράσταση!
* Γράφει ο Βασίλης Σωτηρόπουλος | Απόψεις |T-zine.gr | 12.02.2023
Οι οργανώσεις παρενέβησαν τότε με έφοδο στην ίδια την λυρική σκηνή πριν την παράσταση για να διαμαρτυρηθούν για αυτό το αίσχος. Με την Μαρίνα Γαλανού και τον Θάνο Βέση είχαμε τότε μια βραχύβεια οργάνωση, ένα χρόνο πριν την ίδρυση του ΣΥΔ, η οποία προσέφυγε με αναφορά στον Συνήγορο του Πολίτη. Ο Συνήγορος απευθύνθηκε στην Λυρική και στο Υπουργείο Πολιτισμού με υπουργό τότε τον Αντώνη Σαμαρά. Τους εξήγησε ότι το φιλί ανάμεσα σε δυο άντρες σε ένα καλλιτεχνικό έργο, όπως είχε κρίνει και το ΣτΕ το 2006 με την απόφαση του για το «Κλείσε τα μάτια» δεν μπορεί να απαγορευτεί γιατί απεικονίζει μια υπαρκτή κοινωνική ομάδα ο προσανατολισμός της οποίας προστατεύεται από το Σύνταγμα.
Το ΥΠΠΟ δεν έκανε τίποτα, η ΕΛΣ δεν έκανε τίποτα.
Χρόνια μετά, το Ίδρυμα Νιάρχος αναλαμβάνει να στεγάσει την ΕΛΣ στο γνωστό μεγαθήριο. Έχουμε μπει πια σε άλλη δεκαετία, όπου τα ιδιωτικά ιδρύματα πολιτισμού συναγωνίζονται για την διεκδίκηση του ενδιαφέροντος της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας. Όσο κι αν κατηγορείται η ελεύθερη οικονομία από τους πολιτικά χρωματισμένους κοινωνικούς επιστήμονες, οι μεγάλες ιδιωτικες οντότητες του πολιτισμού είναι που συναγωνίζονται ποια θα έχει περισσότερα ΛΟΑΤΚΙ επιτεύγματα, όχι τα Υπουργεία.
Πέρσι η ΕΛΣ αποφάσισε να ανεβάσει την Στρέλλα ως όπερα δωματίου αρχικά χωρίς τρανς πρωταγωνίστρια. Νέες εντάσεις, νέοι διαξιφισμοί. Η σύμβουλος ορατοτητας παραιτείται, η ΕΛΣ όμως σε αντίθεση με το 2009, αντί να περιφρονήσει την εξέλιξη, συμμορφώνεται και εκδίδει νέα προκήρυξη ώστε η ακρόαση να αφορά και την πρωταγωνίστρια. Τελικά η πρωταγωνιστρια είναι από αυτόν τον χώρο οπως και πολλοί συντελεστές της παράστασης.
Χτες το βράδυ μετά την παράταση έγινε και μια ημερίδα, με συμμετοχή και της προέδρου του ΣΥΔ. Το θέμα ήταν η τρανς ορατότητα και η συμπερίληψη.
Από τις ομιλίες που ακούστηκαν, η πιο θεσμική και η πιο συμπεριληπτική ήταν της Άννας Απέργη, της προέδρου του ΣΥΔ. Η οποία μίλησε για τα νομικά και πραγματικά βήματα που έχουν γίνει τα τελευταία δέκα χρόνια από όλες τις κυβερνήσεις και για ποσά βεβαίως πρέπει ακόμη να γίνουν και παραμένουν ως αιτήματα για την ορατότητα και την συμπερίληψη. Τόνισε ότι το αίτημα δεν είναι οποιαδήποτε ορατότητα ακόμα και η αρνητική δημοσιότητα, φέρνοντας για παράδειγμα τρανσφοβικές δηλώσεις που κατά καιρούς φιλοξενούν τα ΜΜΕ με το πρόσχημα ότι δίνουν βήμα στις τρανς για να απαντήσουν. Όχι, αυτό είναι κακοποίηση. Η πρόεδρος προσδιόρισε με απόλυτη ευκρίνεια τις γραμμές ανάμεσα στην συμπερίληψη και τον μισαλλόδοξο λόγο, ανάμεσα στη νομοθεσία για τα θετικά μέτρα και την μη διάκριση και την πραγματική ισότητα.
Το ΣΥΔ για μια ακόμα φορά βρίσκεται στην πρωτοπορία των διεκδικήσεων μακριά από ανούσιες κραυγές, κομματικοποίηση, μίζερες αντιπολιτευτικές και άλλες κορώνες. Τους έχει όλους απέναντι εξάλλου. Δεν χρειάζεται να καταγγείλει τον νεοφιλελευθερισμό (μέσα στο… Νιάρχος), ούτε να κράξει την αριστερά για την ολογωρια της: και οι μεν και οι δε το ΣΥΔ είναι που αντιγράφουν, συμβουλεύονται, «διεκδικούν» και προσκαλούν να τους διαφωτίσει.
Έκλεισε λοιπόν συμβολικά αυτός ο κύκλος που ξεκίνησε το 2009 με μια ειρηνευτική διαδικασία το 2023.
Αυτά όμως γίνονται για να καταλάβουν τα νέα παιδιά ότι τα πράγματα δεν έφτασαν εδώ που είναι από μόνα τους κι ότι υπάρχουν άνθρωποι που μάτωσαν και αδικήθηκαν κατάφωρα. Κάθε θέση εργασίας που μπορεί σήμερα να διεκδικήσει ένα λοατκι άτομο έχει πίσω της αιώνες θανάτου και πόνου. Επίσης, τίποτα δεν έχει τελειώσει ακόμα, ούτε είναι «έτοιμα» τα δικαιώματα αν δεν εφαρμοστούν, αν δεν γίνουν οι μηνύσεις που πρέπει να γίνουν, αν δεν συλληφθούν αυτοί που πρέπει να συλληφθούν κι αν δεν καταδικαστούν στα δικαστήρια αλλά και στην κοινή γνώμη όσοι προέρχονται από τα σκοτεινά χρόνια και διεκδικούν να καθορίζουν το τώρα. Ούτε μισή λέξη δεν πρέπει να πέφτει κάτω αδίκαστη.
* * * * * * *
Φωτογραφίες από τη χθεσινή ημερίδα της Εθνικής Λυρικής Σκηνής, με θέμα συζήτησης: «Η ορατότητα του τρανς καλλιτέχνη και εργαζόμενου», που διοργανώθηκε στα πλαίσια της παράστασης της όπερας δωματίου «Στρέλλα».
Στο πάνελ της συζήτησης συμμετείχαν: ο διδάσκων ψυχαναλυτής και διευθυντής του περιοδικού αληthεια Δημήτρις Βεργέτης, η επίκουρη καθηγήτρια στο Τμήμα Κοινωνικής Ανθρωπολογίας του Παντείου Πανεπιστημίου Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών Ειρήνη Αβραμοπούλου, η πρόεδρος του Σωματείου Υποστήριξης Διεμφυλικών (ΣΥΔ) και μέλος της Εθνικής Επιτροπής για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου (ΕΕΔΑ) Άννα Απέργη Κωνσταντινίδη και η ψυχαναλύτρια (Queer Studies) Χλόη Κολύρη, ενώ το συντονισμό της συζήτησης έκανε η Λουίζα Αρκουμανέα.
* * * * * * *
Ένα μικρό απόσπασμα από την ομιλία της Άννας Απέργη – Κωνσταντινίδη:
[…]Οι ζωές των τρανς προσώπων, αποτελούν τον ορισμό της εκκίνησης από αφετηρία άνιση. Πριν μιλήσουμε λοιπόν για ορατότητα, θα πρέπει να μιλήσουμε για ίσα δικαιώματα και ελευθερίες, ισότιμη μεταχείριση και ίσες ευκαιρίες. Θα πρέπει να μιλήσουμε για ασφάλεια και πρόσβαση παντού. Η ορατότητα είναι μία πολύ όμορφη λέξη, που όμως αν δεν της δώσουμε περιεχόμενο, είναι απλά μία λέξη γραμμένη πάνω σε μία λευκή χάρτινη κόλλα…[…]
Απόψεις | T-zine.gr | 12.02.2023
– Ακολουθήστε την ιστοσελίδα στο facebook του t-zine.
Ποια είναι η αντίδρασή σας;
