Γράφει η Μαρίνα Γαλανού | 3 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2012
Ένας χρόνος χωρίς τη Μαίρη…
Σαν σήμερα ήταν η ημέρα (3 Φεβρουαρίου 2011) που μάθαμε αναπάντεχα πως μας άφησε πρόωρα η αγαπημένη μας φίλη Μαίρη.
Ένας χρόνος χωρίς την Μαίρη, ένα πολύ αγαπητό πρόσωπο στον χώρο των τρανς. ‘Aνθρωπος χαμηλών τόνων, που απέφευγε τις εντάσεις, αλλά ταυτόχρονα ένα παιδί αυθεντικό, με καλή ψυχή, ένα παιδί που ενδιαφερόταν για τα κοινά της τρανς κοινότητας και είχε συνεισφέρει με τις δικές της δυνάμεις σε αυτά.
Οι πιο πολλοί θα την θυμούνται από τις “Κούκλες”, όπου εργαζόταν πίσω από το μπαρ, αλλά συμμετείχε και σε σόου. Για τους πιο κοντινούς της, ήταν η Μαίρη η Τάκα, ένας άνθρωπος που άκουγε τον άλλον προσεκτικά, και ήταν πάντα πρόθυμη να βοηθήσει σε κάτι αν μπορούσε.
Για μένα μία εξαιρετική φίλη, που την αισθανόμουν δικό μου άνθρωπο και η είδηση έπεσε πραγματικά σαν κεραυνός. Την ίδια ημέρα που έφυγε, είχαμε μιλήσει το μεσημέρι στο τηλέφωνο. Είχε προηγηθεί επίσκεψή της στον Ευαγγελισμό γιατί δεν αισθανόταν καλά. Γύρισε μιλήσαμε, απλά ήθελε να ξεκουραστεί. Αργότερα το βράδυ, μία φίλη με πληροφόρησε τα νέα. «Μα τί λές τώρα; Μιλήσαμε πριν λίγες ώρες», πρόλαβα να πω. Ήταν δύσκολο να το πιστέψω. Τις επόμενες ημέρες, το δάχτυλό που πήγαινε αυτόματα να σχηματίσει τον αριθμό της στο τηλέφωνο. Σιωπή… μια σιωπή που κοστίζει μέχρι σήμερα…
Σκαλίζοντας τις φωτογραφίες, την βρίσκω πάντα εκεί, χαμογελαστή…
Κάποιοι άνθρωποι -απλά-, δε φεύγουν ποτέ από κοντά μας, τους έχουμε πάντα μέσα μας…
© T-zine.gr
Ποια είναι η αντίδρασή σας;
