Σήμερα που γιορτάζουν οι Φώτηδες και οι Φανές, θυμήθηκα κι εγώ έναν άγνωστό μου (και που δεν γνώρισα ποτέ παρά μόνον ως όνομα ”Φώτης”), αλλά που συναντούσα για κανά- δυο χρόνια τακτικά, σχεδόν κάθε βδομάδα, – θάναι σχεδόν καμιά τριανταριά χρόνια πριν.

Σύχναζα τότε στον κύκλο ενός καλλιεργημένου γιατρού στην υπαίθρια καφετερία του ξενοδοχείου ”La Mirage” της Ομονοίας, πρώην θέατρο ”Κοτοπούλη”, κι ο ηλικιωμένος κύριος που χαιρετούσαν κάποιοι απ’ την παρέα του γιατρού (ηλικιωμένος φαινόταν στα μάτια μου αλλά απ’ ό,τι μούλεγαν δεν θάταν παραπάνω από 60-62 χρονώ), έμοιαζε κυριολεκτικά με φιγούρα λιθογραφίας πούχε κατέβει από το κάδρο της : ψηλόλιγνος, αριστοκρατικός, γραβαταρισμένος πάντα και κουστουμαρισμένος, με μια μύτη γαμψή που τούδινε μια ξινίλα, έναν αέρα αυστηρότητας α-λά Ζώρα Τσάπελη, μια κρυάδα α-λά Μπεάτα Ασημακοπούλου, και μια φθαρμένη φινέτσα α-λά Καίτη Πάνου, έφερνε, αμίλητος και ακίνητος πάντα – η μόνη του κίνηση-, την πίπα με το τσιγάρο στο στόμα του, συνήθως μην προσέχοντας έναν άλλον δίπλα του που μιλούσε ακατάσχετα, και μια φορά τον είχε πάρει το αυτί μου να λέει σ’ ένα λαικό τεκνό : ”Ξέρεις ποια είμ’ εγώ; Η Μις Υφήλιος του ’65, χαχαχα..”

Αλλά ο Φώτης κάπνιζε μόνον, αμίλητος, τραβώντας τσιγάρα από μια μεταλλική ταμπακιέρα και, μια μέρα, βλέποντάς με να τον κοιτώ εξεταστικά, μού λέει ο συχωρεμένος ο γιατρός ο Ζαχ. : ”Τη Φωφώ ντε Πορνό, κοιτάς;” , δίνοντάς μου πληροφορίες για τον γόνο καλής οικογενείας κύριο Φώτη, το ωραίο του σπίτι στο Φάληρο που μαζεύονταν ανήμερα της γιορτής του οι φίλοι του για τραπέζι κλπ. κλπ.

Και πώς μούρθε σήμερα- για χρόνια τον είχα ξεχάσει, όπως και τα χρόνια της μποέμικης, περπατημένης νιότης μου-, και πριν καν ανοίξω τον υπολογιστή, τον θυμήθηκα πρωί- πρωί : Θα ζει ακόμα- είκοσι τόσα χρόνια μετά; ΄Η θα πεταχτεί κανένας από δω μέσα και θα μου γράψει στα σχόλια : ” Tώρα ο Φώτης! Πέεεθανεε…”

Κι αν ζει, θάναι σήμερα, ανήμερα της γιορτής του, άραγε, καλά; Γιατί εγώ, τουλάχιστον, ποτέ δεν τον ξανάδα μετά το 1997 -για σκέψου πέρασαν κιόλας 23 χρόνια στη σειρά!

Δείτε επίσης

♦ Διαβάστε: Προσεύχονταν…

♦ Διαβάστε: LOCAL PERSON

♦ Διαβάστε: Το πορτραίτο της σκιάς

Δείτε Επίσης

Ρένα Δούρου: «Η προστασία των δικαιωμάτων της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας είναι ένας διαρκής αγώνας»

© T-zine.gr