Οπτικές αφηγήσεις των συμβολισμών ενός από μια σειρά κολλάζ εμπνευσμένων από την υπόθεση του θεατρικού έργου «Εννέα μήνες στη Φορμόλη» του Δημήτρη Σούκουλη, Εκδόσεις Ρώμη, 2022.
Εννέα μήνες στη φορμόλη | Δημήτρης Σούκουλης
Dimensions: 21cm x 29 cm
Technique: Paper on paper, cut-it
Title: Who am I? Who is dancing and who is making love to me?]
Το αναλογικό κολλάζ συναντά το θέατρο. Το θέατρο συναντά το κολλάζ. Συγκοινωνούντα δοχεία. Οι φωτογραφίες αντικαθιστούν την σκηνική παρουσία των ηθοποιών. Το χαρτί, το palcoscenico, το ξύλινο δάπεδο κι ας μην απομαγνητοφωνεί τον ήχο των βημάτων. Ο φωτογραφικός φακός αντικαταστάθηκε από το ψαλίδι και την κόλλα. Κι όλα αυτά εξ ανάγκης. Όπως εξ ανάγκης πείθονται οι εραστές, όπως εξ ανάγκης πείθονται αυτοί που έχουν υποστεί το άδικο. Κι είναι περίεργο πως αυτή την εποχή που διανύουμε, της προβολής, της σαρκικής έκθεσης πόσο δύσκολο είναι να βρεις διαθέσιμα άτομα να ποζάρουν για να γίνει η σωστή προβολή του έργου, για να δέσουν οι λέξεις, να αναρριχηθούν ως κισσός στα πρόσωπα, στο λαιμό, να τυλίξουν τα πόδια, τις λαγόνες, τα ιερά σαρκία. Δεν αρκούν οι λέξεις για να αποδοθεί η τραγικότητα του πρωταγωνιστή. Οι λέξεις ίπτανται. Η Φορμόλη διαβάζεται με την αφή, με τους ρόζους των δαχτύλων. Το κολλάζ γεννιέται, λοιπόν, από ανάγκη.
Η ανάλυση των συμβολισμών
Το κτίριο, ο τόπος του δράματος. Η σύνθεση, το κολλάζ, χωροχρονικά διαχωρίζεται σε δύο στιγμές, σε δύο πλαίσια αφήγησης. Χώρος και χρόνος πριν, χώρος και χρόνος μετά. Το κτίριο διαχωρίζει λοιπόν τις σκηνές: στα αριστερά το παρελθόν, και ως αποτέλεσμα των μηχανισμών, στα δεξιά το παρόν. Άδεια παράθυρα, κλειστά τζάμια και παντζούρια, η ερημία των υπάρξεων. Η δράση είναι εντός των τειχών, εσωτερικής καύσης, κι ό,τι αυτοκαταναλώνεται εντός μας, δύσκολα οδηγείται σε όσμωση με το περιβάλλον. Οι ιδρωτοποιοί μας πόροι, μερικές φορές, φαίνεται να ακολουθούν μια ανάποδη, αντίθετη διεργασία. Εσωτερική δράση, εσωτερικές εξελίξεις. Συμπαγείς και αδιαπέραστοι.
Ο (αυτο)εναγκαλισμός. Ο ημίγυμνος άντρας στα εσωτερικά του σπιτιού. Προβάλλουν μπράτσα γύρω από το λαιμό του. Ποιος μπορεί να τον αγκαλιάζει και ποιον ο ίδιος ασπάζεται; Δεν διαφαίνεται εραστής, δεν διαφαίνεται κανείς παραλήπτης. Η ανάγκη δεν έχει πρόσωπο ή καλύτερα το πρόσωπο είναι το ένα και το αυτό. Καταλαμβάνει όλο το χώρο. Η ανάγκη γιγαντώνεται και γίνεται αυτοσκοπός και βαρύκεντρος της ύπαρξης, ώστε να καταλήξει ένας «ηθελημένος» εγκλεισμός.
Οι χορεύτριες. Οι γυναίκες που χορεύουν κρατώντας η μία την άλλη. Προδιαγράφουν σε ένα βαλς την ευθυμία των στιγμών, την ελαφρότητα των εμπειριών, σβήνουν τα χνάρια του άνδρα-πρωταγωνιστή (η κύρια φιγούρα που ταυτοποιείται με την ανδρική στα δέξιά της) και προετοιμάζουν τον χώρο και τον χρόνο για τις νέες εξελίξεις και εμπειρίες. Η δράση τους ουδέτερη. Δεν συμμετέχουν στην τραγικότητα. Μεταφυσικά στοιχεία
Ο άντρας με το βιβλίο ριγμένο στην πλάτη. Περπατά συλλογιζόμενος στο παρόν. Το κεφάλι του στραμμένο στα δεξιά και κάτω. Άνδρας αποστρεφόμενος το παρελθόν και κατά συνέπεια οι συλλογισμοί του δεν καταγράφουν τα παρελθόντα γεγονότα, δεν ακολουθούν την γραμμική ανάγνωση των σημείων, των στιγμών, των εμβλημάτων που βρίσκονται στα αριστερά του. Το συμπέρασμα, η κατάληξη πρόκειται να είναι λανθασμένοι, όπως όταν κάποιος μετά από μία τραγική περίπτωση στη ζωή του αναμασά, χωρίς να αναλύει – ίσως να μην έχει τη ψυχική δύναμη ή την γνωστική ικανότητα- τις προηγούμενες στάσεις των εμπλεκομένων προσώπων.
Ο άνδρας με τη φωτογραφία. Πάνω από το κτίριο, πάνω από τους υπόλοιπους συμβολισμούς, πρόσωπα. Σαν μια αλήθεια, σαν μια κατάρα, σαν μια εκδοχή που επαναλαμβάνεται. Εφιστά την προσοχή του σκυφτού άνδρα. Ο δογματικός τρόπος της οπτικής αφήγησης, ανυπέρβλητος και απόλυτος εξαπλώνεται σε όλο το εύρος του κολλάζ. Universalis. Απευθύνεται στον αναγνώστη ως μια πανανθρώπινη αλήθεια, η οποία σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να αγνοηθεί. Στο κεφάλι του, σημείο γνώσης και περισυλλογισμού, μια μπομπίνα.
Οι μπομπίνες. Η μπομπίνα καταγράφει, η μπομπίνα απομνημονεύει. Μαζεύει τις λέξεις. Τις τυλίγει μέσα της, στη σωστή σειρά των ερωταποκρίσεων. Δε σφάλλει, δεν κρύβει λάθη και ατοπήματα. Ο άνδρας συμπτυγμένος στο παρόν του αγνοεί τις προηγούμενες καταγραφές. Δεν είναι τυχαίο που οι δύο μπομπίνες καταλαμβάνουν τους δύο χρονοχώρους. «Στο παρελθόν είναι η αλήθεια. Στο παρελθόν κρύβεται το μέλλον, ο χρησμός του, η ετυμηγορία».
Οι «Εννέα μήνες στη φορμόλη» κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Ρώμη ISBN: 978-960-655-089-8 Artwork εξωφύλλου: «I have no name», Νόπη Φουντουκίδου.
* Μπορείτε να δείτε περισσότερα για το βιβλίο “Εννέα μήνες στη Φορμόλη” του Δημήτρη Σούκουλη στο e-shop του Πολύχρωμου Πλανήτη, ή να το παραγγείλετε τηλεφωνικά στο 2108826600.
* Το κείμενο πρωτοδημοσιεύθηκε στο μπλογκ nosensewords.
Πολιτισμός | T-zine.gr | 15.01.2023
© T-zine.gr
– Ακολουθείστε την ιστοσελίδα στο facebook του t-zine.