Μεγαλώνοντας η Nyasha, γρήγορα κατάλαβε πως ήτα διαφορετική απ’ τις συνομήλικές της.
Από τότε που ήταν οκτώ ή εννιά ετών, ήξερε με βεβαιότητα ότι είναι λεσβία. Το πρόβλημα ήταν πως ζούσε στη Ζιμπάμπουε, όπου η ομοφυλοφιλία δεν είναι αποδεκτή.
- Του Patrick Kelleher | Pink News.
[Η Nyasha δραπέτευσε απ’ τη Ζιμπάμπουε, έπρεπε όμως να αφήσει πίσω τη κόρη της (PinkNews)]
Όταν η οικογένειά της έμαθε για τη σεξουαλικότητά της, άρχισε να υποφέρει απ’ τις επιπτώσεις. Από τα παιδικά έως και τα εφηβικά της χρόνια, η Nyasha υπήρξε αντικείμενο κακοποιητικών πρακτικών όπως ο ονομαζόμενος «διορθωτικός βιασμός» από τον θείο της.
Στη πραγματικότητα οι «διορθωτικοί βιασμοί» είναι μία άλλη μορφή θεραπείας μεταστροφής, δηλαδή της εσφαλμένης αντίληψης πως η σεξουαλικότητα ή η ταυτότητα φύλου ενός προσώπου μπορεί να μεταβληθεί μέσω κακοποιητικών πρακτικών, όπως εν προκειμένω η σεξουαλική κακοποίηση.
Έφυγε απ’ την οικογένειά της όταν παντρεύτηκε έναν άντρα κοντά στα είκοσί της χρόνια, όμως ο γάμος απέτυχε όταν κι εκείνος κατάλαβε ότι είναι λεσβία. Έτσι λοιπόν γύρισε πίσω στην οικογένειά της (την έδιωξε για την ακρίβεια), και μία ήδη φρικτή για την ίδια κατάσταση έγινε ακόμη χειρότερη.
«Στην ηλικία των 23 ετών, είχα ήδη μία κόρη στην επιστροφή μου στο σπίτι. Και ο θείος μου, αυτός που με βίαζε, προσπάθησε να το κάνει ξανά. Τον κτύπησα με τόση μανία που τα ξαδέλφια μου στη συνέχεια με ξυλοκόπησαν. Τότε, μάλιστα, η μητέρα μου δεν έκανε τίποτα. Έτσι, λοιπόν, η απόφαση να φύγω ήταν μονόδρομος», είπε.
Η ιστορία της Nyasha, είναι μόνο μία απ’ τις πολλές ιστορίες προσφύγων που αναδεικνύουν τις επίπονες πραγματικότητες που βιώνουν οι ΛΟΑΤΚΙ+ πρόσφυγες σε όλον τον κόσμο όταν αναγκάζονται να φύγουν απ’ τις πατρίδες τους λόγω της ενδοοικογενειακής βίας που βιώνουν ή νόμων που διώκουν τα ΛΟΑΤΚΙ+ πρόσωπα.
[Μέλος της τοπικής νοτιοαφρικανικής ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας κατά τη διάρκεια του φεστιβάλ υπηρηφάνειας του Durban Pride Festival. (AFP via Getty/RAJESH JANTILAL)]
Μία λεσβία πρόσφυγας φεύγει απ’ τη Ζιμπάμπουε και αποχωρίζεται τη κόρη της.
Η απόφαση να φύγει απ’ τη πατρίδα της ήταν πολύ επίπονη και τρομακτική για τη Nyasha, αλλά ήξερε πως δεν είχε άλλη επιλογή. Μέχρι που να καταφέρει να δραπετεύσει είχε υποφέρει άλλωστε πολλά χρόνια σεξουαλικής βίας. Μα ακόμη χειρότερα, άτομα απ’ το ίδιο το οικογενειακό της περιβάλλον ήταν οι κακοποιητές της, ενώ η μητέρα και ο πατέρας γνώριζαν και κανένας τους δε το σταμάτησε.
«Η μητέρα μου το ήξερε, η οικογένεια το ήξερε. Και ήταν εντάξει με αυτό διότι ήταν αποδεκτό να προσπαθήσει κάποιος να με κάνει στρέητ», αναφέρει. Αυτό όμως που έκανε την απόφασή της όμως ακόμη πιο επίπονη ήταν πως δεν μπορούσε να πάρει μαζί της την μόλις τριών ετών κόρη της μαζί της.
Άφησε το παιδί της πίσω στη Ζιμπάμπουε και ταξίδεψε προς τη Νότιο Αφρική. Εκεί, βρήκε μία δουλειά εργαζόμενη σε μία εταιρία φαστ-φουντ και οι εργοδότες της τη βοήθησαν να κάνει αίτημα ασύλου.
Ονειρευόταν να φέρει τη κόρη της μαζί της στη Νότιο Αφρική, να μπορέσουν να ήσουν μαζί. Όμως οι ελπίδες της διαλύθηκαν όταν έμαθε πως εάν το έκανε, το αποτέλεσμα του αιτήματος ασύλου της θα τερματιζόταν. Μάλιστα το είχε πει στο προσωπικό της υπηρεσίας ασύλου και εκείνοι της απάντησαν πως δε θα γινόταν πιστευτό πως ο λόγος αιτήματος ασύλου της ήταν ο σεξουαλικός προσανατολισμός αφού έχει κόρη.
Έτσι λοιπόν για χρόνια έζησε τη ζωή της μόνη της στη Νότιο Αφρική. Ήταν μεν ασφαλής, μολαταύτα η απόσταση από την κόρη της και κυρίως τα αποτελέσματα που είχε αυτό στη σχέση τους ήταν ένας μόνιμος βρόγχος που την έπνιγε.
Τελικά, πριν έναν χρόνο, η Nyasha, έγραψε ένα πολύ αναλυτικό γράμμα στη κόρη της. Της εξιστόρησε την πάσα αλήθεια με πλήρεις λεπτομέρειες. Της εξήγησε γιατί δεν μπορούσε να είναι μαζί της και γιατί δεν είχε άλλη επιλογή απ’ το να αποδράσει.
Το γράμμα αυτό κινητοποίησε τη κόρη της Nyasha που είχε μεγαλώσει και ήταν σε ηλικία να καταλαβαίνει. Σύντομα έφυγε και εκείνη και ταξίδεψε να βρει τη μητέρα της στη Νότιο Αφρική. Να ζήσουν, επιτέλους, μαζί.
Τώρα, πλέον, ζουν μαζί στο Κέηπ Τάουν και κτίζουν τις ζωές που τους έκλεψαν τα χρόνια που άφησαν πίσω τους.
«Υπήρξαν σκαμπανεβάσματα, δε θέλω να πω ψέματα», λέει η Nyasha. «Τώρα αρχίζω να τα ψιλοκαταφέρνω, μετά από 15 χρόνια. Ήταν μεγάλο διάστημα. Αρχίζω να τη μαθαίνω, τί της αρέσει, τί όχι».
Για τη Nyasha ήταν κάτι περισσότερο από τραύμα».
Στο μεταξύ, η Nyasha ενεπλάκη με μία οργάνωση που ονομάζεται Dream Academy, μία πρωτοβουλία που προφέρει μαθήματα σε όσους το έχουν ανάγκη.
«Ήμουν διαλυμένη, πραγματικά διαλυμένη», λέει η Nyasha όσο θυμάται τη ζωή της πριν έρθει σε επαφή με την οργάνωση αυτή. «Μου είχαν πάρει πολλά πράγματα, σχεδόν τα πάντα. Έως τότε δεν είχα ποτέ αγαπήσει. Όμως όταν ήρθα στην οικογένεια της Dream Academy, ένιωσα μια αγκαλιά. Κινητοποιήθηκα να κάνω περισσότερα. Μου έδωσε το πάθος να πω: “ποιος είναι που χρειάζεται να τον κρατήσω, να τον ακούσω, να πω κάτι ώστε να νιώσει εντάξει;”».
«Μου στέρησαν τα πάντα. Αγάπη, υλικά αγαθά – μου πήραν όλο μου το είναι. Όταν όμως κατάφερα να ενταχθώ στην Dream Academy, επανέκτησα την εαυτή μου, έγινα αυτή που ήθελα και τώρα ξέρω πως κανένα δεν μπορεί πραγματικά να μου τα πάρει και να είμαι αυτή που θέλω».
«Τώρα ξυπνάω κάθε πρωί και λέω στην εαυτή μου, είσαι όμορφη. Λέω στην εαυτή μου, σήμερα θα αγγίξεις το μέγιστο των στόχων σου. Πιο πριν, δεν αγαπούσα καν την εαυτή μου. Πίστευα πως όταν με αντίκριζε κάποιος, καταλάβαινε πως με είχαν βιάσει, πως είχε περάσει όλ’ αυτά».
«Τώρα όμως νιώθω δυνατή, και είμαι έτοιμη να δώσω αγάπη στον κόσμο», καταλήγει.
News | LGBTQI | T-zine.gr | 27.12.2022
© T-zine.gr με πληροφορίες από την ιστοσελίδα του Pink News.
Ποια είναι η αντίδρασή σας;

Η Αφροδίτη Παπαγεωργίου είναι τρανς γυναίκα, ζει και εργάζεται στις Ηνωμένες Πολιτείες. Στο t-zine.gr μεταφράζει εθελοντικά, ειδήσεις και άρθρα, στηρίζοντας τον αγώνα της τρανς κοινότητας.