Ο Αστικός Κώδικας αναγνωρίζει δύο μορφές σύναψης του γάμου ως νομικά ισότιμες: τον θρησκευτικό γάμο (που είναι και η παλαιότερη μορφή σύναψης) και τον πολιτικό γάμο (που θεσπίστηκε στην Ελλάδα με τον Ν.1250/1982).
Γράφει ο Βασίλης Σωτηρόπουλος | Απόψεις | Νομικά θέματα |T-zine.gr | 04.02.2021
Στις διατάξεις του Αστικού Κώδικα δεν προβλέπεται αποκλειστική μνεία σε συγκεκριμένο θρήσκευμα, γεγονός που σημαίνει ότι κατά το Ελληνικό δίκαιο αναγνωρίζεται η τέλεση του θρησκευτικού γάμου, ανεξαρτήτως θρησκεύματος των μελλονύμφων. Δεν λέει δηλαδή ο Αστικός Κώδικας μόνο για την ορθόδοξη εκκλησία: λέει ότι αναγνωρίζει την τέλεση θρησκευτικών γάμων στην Ελλάδα και “από λειτουργό άλλου δόγματος ή θρησκεύματος γνωστού στην Ελλάδα”.
Σημειωτέον ότι ήδη υπάρχουν χριστιανικές και άλλες θρησκευτικές ομολογίες (λ.χ. Πρεσβυτεριανή εκκλησία, Επισκοπική εκκλησία των Η.Π.Α. κ.α.) που ιερολογούν γάμους ομοφύλων προσώπων και ως εκ τούτου λόγοι ίσης μεταχείρισης επιβάλλουν την νομοθετική αναγνώριση και αυτής της περίπτωσης ιερολογίας. Έλληνες που έχουν συνάψει τέτοιους θρησκευτικούς γάμους στο εξωτερικό, θα πρέπει να έχουν την δυνατότητα να τους αναγνωρίσουν ως θρησκευτικούς γάμους και στην Ελλάδα, χωρίς να είναι υποχρεωμένοι να τελέσουν με το ζόρι και δεύτερο πολιτικό γάμο.
Λόγοι σεβασμού των δογμάτων που δεν αναγνωρίζουν όμως τον θρησκευτικό γάμο ομοφύλων θα επέτρεπε την εισαγωγή μιας διάταξης που δέχεται την απόκλιση αυτή, χάριν των ιερών κανόνων κάθε δόγματος. Δηλαδή όταν λέμε ότι το αίτημα είναι γάμος (σκέτο), δεν εννοούμε ότι θα επιβάλλει η νομοθεσία σε κάποια εκκλησία να ιερολογήσει γάμους ομοφύλων. Εννοούμε ότι για όποιες εκκλησίες τους ιερολογούν, θα μπορούν να τελέσουν θρησκευτικούς γάμους στην Ελλάδα και για όσα ζευγάρια έχουν τελέσει θρησκευτικούς γάμους στο εξωτερικό θα αναγνωρίζονται αυτοί, χωρίς υποχρεωτική τέλεση πολιτικού γάμου.
Ως εκ τούτου, η ίση μεταχείριση επιβάλλει την θεσμοθέτηση της πρόσβασης στον θεσμό του γάμου και στις δύο μορφές που προβλέπεται η τέλεσή του κατά τον Αστικό Κώδικα και όχι μόνο στην μορφή του πολιτικού γάμου, διότι διαφορετική ρύθμιση θα εισήγαγε διάκριση λόγω θρησκεύματος. Για όσα θρησκεύματα τους προβλέπουν λοιπόν, δεν νοείται ο νομοθέτης να αποκλείσει αυτή την δυνατότητα στην Ελλάδα.
“Σκέτος” πολιτικός γάμος σημαίνει: δεχόμαστε εκπτώσεις. Και όταν αρχίσουν οι εκπτώσεις από το πακέτο του γάμου σημαίνει ότι οι εκπτώσεις συνεχίζονται και σε κάτι άλλο αναπόσπαστο που αναγνωρίζεται για κάθε έγγαμο ζευγάρι στην Ελλάδα: στην τεκνοθεσία. “Πολιτικός” γάμος = γάμος εν δυνάμει ΧΩΡΙΣ τεκνοθεσία. Ενώ γάμος σκέτος = γάμος με αυτονόητη την τεκνοθεσία.
Τα γράφω εδώ για διαφόρους υπερασπιστές που κάνουν το λάθος να διεκδικούν μόνο “πολιτικό γάμο”, χωρίς να καταλαβαίνουν τί συνεπάγεται αυτό νομικά.
Ποια είναι η αντίδρασή σας;
