Οι ίντερσεξ ακτιβιστές και εμπειρογνώμονες έχουν περάσει τουλάχιστον 25 χρόνια αποκαλύπτοντας και φέροντας στο φως ισχυρά αποδεικτικά στοιχεία ενάντια στις μη συναινετικές και περιττές ιατρικές παρεμβάσεις στους ίντερσεξ ανθρώπους. Αυτές οι παρεμβάσεις στερούνται οποιουδήποτε αξιόπιστου αποδεικτικού στοιχείου υποστήριξης, αλλά και λογικής. Τα τελευταία χρόνια, Οργανισμοί των Ηνωμένων Εθνών και πολλά άλλα όργανα και θεσμοί για τα ανθρώπινα δικαιώματα ανταποκρίθηκαν σε αυτές τις μαρτυρίες [1]. Ωστόσο, επιμένουν.

Οι ίντερσεξ άνθρωποι γεννιούνται με βιολογικά χαρακτηριστικά φύλου που δεν ταιριάζουν με τους ιατρικούς ή κοινωνικούς κανόνες περί γυναικείων ή ανδρικών σωμάτων. Πολλά χαρακτηριστικά των ίντερσεξ ανθρώπων μπορούν επίσης να προσδιοριστούν προγεννητικά. Τα βρέφη, τα παιδιά και οι έφηβοι που γεννήθηκαν με ίντερσεξ σώματα δεν αντιμετωπίστηκαν βάσει αποδεικτικών στοιχείων αλλά βάσει συναισθημάτων, πεποιθήσεων και των στενών κοινωνικών κανόνων. Αυτά περιλαμβάνουν τις ιδεολογικές πεποιθήσεις ότι τα κορίτσια και τα αγόρια πρέπει να δείχνουν με ένα συγκεκριμένο τρόπο ή ότι πρέπει να δείχνουν με ένα συγκεκριμένο τρόπο ώστε να μεγαλώσουν ως «κανονικά», «παραγωγικά», «λειτουργικά», ετεροφυλόφιλα και σις (μη τρανς) άτομα [1-3]. Οι συνέπειες αυτών των παρεμβάσεων και των συναφών εξετάσεων περιλαμβάνουν την ανάγκη για δια βίου αντικατάσταση ορμονών, επαναλαμβανόμενες χειρουργικές επεμβάσεις, έλλειψη σεξουαλικής λειτουργίας και αίσθησης, εσφαλμένη καταχώρηση φύλου και τραύμα [4].

Δεν υπάρχει ούτε κλινική συναίνεση ούτε κλινικά στοιχεία που να υποστηρίζουν τις τρέχουσες πρακτικές [5]. Οι κλινικοί οργανισμοί αντιμετωπίζουν πολλαπλές προκλήσεις όσον αφορά την κατασκευή στοιχείων για την υποστήριξη των κλινικών πρακτικών. Μια εσκεμμένη ιστορική πρακτική της απόκρυψης διαγνωστικών πληροφοριών [6] σημαίνει ότι οι περισσότεροι ίντερσεξ άνθρωποι δεν έχουν πληροφορίες σχετικά με το σώμα τους, που μπορούν να τους βοηθήσουν να διαχειριστούν την υγεία τους, πόσο μάλλον να τις καταστήσουν προσβάσιμες σε κλινικούς ερευνητές. Η συνέχιση κακής μεταχείρισης, τραύματος και ιατρικής έκθεσης σημαίνουν ότι πολλά άτομα δεν θα απευθυνθούν σε κλινικές υπηρεσίες [5]. Η παροχή υπηρεσιών είναι μεταβλητή και κακοποιητική και, ακόμη και όταν υπάρχουν υπηρεσίες παιδιών και ενηλίκων, η μετάβαση μεταξύ των υπηρεσιών αυτών είναι έντονη. Πιο επικριτικά, η έρευνα για να διαπιστωθεί ο αντίκτυπος των αναγκαστικών πρακτικών αποκαλύπτει παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Σε ορισμένες περιπτώσεις, όπως και στις προσπάθειες υπολογισμού της μεταχειρουργικής ευαισθησίας της κλειτορίδας των παιδιών, οι πρακτικές της κλινικής έρευνας παραβιάζουν τα ανθρώπινα δικαιώματα.

Οι διεπιστημονικές ομάδες μπορούν να παρέχουν ένα εύρος από χειρουργούς [13], που μπορούν να σιωπήσουν ή να απομονώσουν τις αντίθετες εσωτερικές φωνές τους [14]. Προτείνουν ότι οι τεχνικές έχουν βελτιωθεί, αντί να εξετάζουν τα πιο θεμελιώδη ζητήματα της αναγκαιότητας και της προσωπικής συναίνεσης. Οι κλινικοί εκπαιδεύουν τους γονείς, παρουσιάζοντας τη χειρουργική επέμβαση ως θετική λύση. Ο Timmermans και άλλοι περιγράφουν πώς καθοδηγείται η λήψη αποφάσεων «με στρατηγική ανάπτυξη αβεβαιότητας»,και αντί να επικεντρώνονται στον ασθενή, η φροντίδα είναι επικεντρωμένη στους γονείς. Σχολιάζουν,πως«το επάγγελμα κατάφερε να επιλύσει επιλεκτικά τις προκλήσεις της δικαιοδοσίας του» [11].

Η κλινική έρευνα έχει επιλεγεί προσεχτικά όπου επιβεβαιώνει τις κλινικές προκαταλήψεις, ενώ οι φωνές των ασθενών του χθες – 20 χρόνια μαρτυρίας απορρίπτονται ως σχετικές με τις «παρωχημένες» πρακτικές [3, 7]. Η συμμετοχική έρευνα με κοινοτική βάση, που υπόκειται, βεβαίως, σε κάποιους από τους ίδιους περιορισμούς, έχει απορριφθεί ως πολιτική και μη αντιπροσωπευτική, σαν να μην υπάρχουν κλινικές μελέτες [8, 9]. Η ανάπτυξη της κοινότητας ήταν αργή, εμποδισμένη από τους περιορισμούς των πόρων και τις σιωπηλές αδικίες και των συνεχιζόμενων κλινικών πρακτικών.

Οι κλινικοί γιατροί διαδίδουν ανεπαρκείς διαβεβαιώσεις αλλαγής, ακούγοντας τις ανησυχίες των ασθενών αλλά χωρίς ενδείξεις δράσης [10 – 12]. Οι κλινικοί γιατροί διατηρούν πρακτικές λόγω έλλειψης διαφάνειας και λογοδοσίας: η αλλαγή δεν μπορεί να εξακριβωθεί όταν οι ιστορικές και οι τρέχουσες πρακτικές γνωστοποιούνται ελάχιστα.

Μια επιλεκτική χρήση των προκλήσεων της ιατρικής δικαιοδοσίας κατά των ίντερσεξ σωμάτων μπορεί επίσης να διαπιστωθεί στις οριακές διαφορές σχετικά με το εάν μια συγκεκριμένη παραλλαγή είναι ίντερσεξ όπου έχει αναπτυχθεί στρατηγικά για να διατηρηθεί η κλινική εξουσία πάνω στα «διαταραγμένα» κορίτσια και αγόρια. Η προσοχή στις νομικές μεταρρυθμίσεις, επικεντρωμένη κυρίως στην αναγνώριση ταυτότητας, ήταν επιλεκτική. Οι συνέπειες μιας νομικής υπόθεσης το 1979 που ακύρωσε τον γάμο ενός ίντερσεξ άνδρα στην μη ιστορική βάση ότι ήταν «ερμαφρόδιτος» αγνοήθηκαν, αλλά αυτό ήταν πριν από την ύπαρξη ενός ίντερσεξ κινήματος για τα ανθρώπινα δικαιώματα [15]. Μια υπόθεση που αναφέρθηκε μεταγενέστερα, το 2003, ώθησε τους κλινικούς ιατρούς να διαφοροποιήσουν τα βιολογικά χαρακτηριστικά και τις ετικέτες ταυτότητας και επιβεβαίωσε την κλινική εξουσία σε σώματα με «διαταραχές της σεξουαλικής ανάπτυξης» [16], αλλά και αυτό είναι επιλεκτικό: υπάρχει μια επίμονη κλινική επιθυμία να κατασκευαστούν κανονικοποιημένες ταυτότητες [17]. Σήμερα, οι κλινικοί γιατροί που εργάζονται για το IAAF λένε ότι υπάρχουν κατηγορίες τρίτου φύλου επειδή υπάρχουν ίντερσεξ άνθρωποι και γυναίκες με ίντερσεξ παραλλαγές οι οποίες αρνούνται τη «θεραπεία» πρέπει να αντιμετωπίζονται ή ως άνδρες ή ως καθόλου [18].

Έχοντας αντιμετωπίσει αυτές τις προκλήσεις και για περισσότερα από 25 χρόνια, οι ίντερσεξ υπερασπιστές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων έχουν τεκμηριώσει και παρουσιάσει τα στοιχεία της βλάβης και κάλεσαν για αλλαγή. Την Παρασκευή 26 Οκτωβρίου σηματοδοτεί την Διεθνής Ημέρα Ευαισθητοποίησης για τα Δικαιώματα των Ίντερσεξ, η εκδήλωση είναι προς τιμήν της πρώτης δημόσιας διαδήλωσης από ίντερσεξ ανθρώπους και συμμάχους το 1996, που προκάλεσε ο αποκλεισμός τους από ένα κλινικό γεγονός [23, 24].

Σε αντίθεση με εκείνα τα χρόνια, έχουν εκδοθεί κατευθυντήριες γραμμές και δηλώσεις που απαιτούν αλλαγή στις κλινικές πρακτικές από κλινικά όργανα και ιδρύματα σε ολόκληρο τον κόσμο [19], όπως οι Γιατροί για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα [20] και η Αυστραλιανή Ιατρική Ένωση [21]. Αυτά είναι σημαντικά και απαραίτητα βήματα προς τα εμπρός, αλλά δεν υπάρχουν στοιχεία που να δείχνουν ότι έχουν επηρεάσει τις κλινικές πρακτικές. πράγματι, υπάρχουν στοιχεία που δεν λαμβάνονται υπόψη. Η αυτορρύθμιση απέτυχε. Η Μάλτα ήταν η πρώτη χώρα που θέσπισε τροποποιήσεις για την προστασία των δικαιωμάτων των ίντερσεξ ατόμων στο πλαίσιο των ιατρικών παρεμβάσεων [22]. Σε αυτή τη Διεθνή Ημέρα Ευαισθητοποίησης για τα Δικαιώματα των Ίντερσεξ (Intersex Awareness Day), θα καλεστούν για δράση οι υπερασπιστές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων σε όλο τον κόσμο.

Σήμερα, κάνουμε μια διεθνή έκκληση να αμφισβητήσουμε την τρέχουσα πολιτική των αποδεικτικών στοιχείων και τις βλαβερές συνέπειές τους για τους ίντερσεξ ανθρώπους σε όλο τον κόσμο. Κάνουμε αυτήν την κλήση: πού είναι η απόδειξη; Εγώ είμαι η Απόδειξη. (#ImTheEvidence)

 
ΣΥΝΔΕΣΜΟΙ – ΠΑΡΑΠΟΜΠΕΣ.

[1] Littlefield A. Intersex People Want to End Nonconsensual Surgeries. A California Resolution Is Their ‘Warning Shot.’RewireNews 2018.

[2] Carpenter M. The human rights of intersex people: addressing harmful practices and rhetoric of change. Reproductive Health Matters 2016;24:74–84. doi:10.1016/j.rhm.2016.06.003.

[3] Carpenter M. The “Normalization”of Intersex Bodies and “Othering”of Intersex Identities in Australia. Bioethical Inquiry 2018:1–9. doi:10.1007/s11673-018-9855-8.

[4] Cabral Grinspan M, Carpenter M. Gendering the Lens: Critical Reflections on Gender, Hospitality and Torture. Gender Perspectives on Torture: Law and Practice, Center for Human Rights & Humanitarian Law, Washington College of Law, American University; 2018

[5] Lee PA, Nordenström A, Houk CP, Ahmed SF, Auchus R, Baratz A, et al. Global Disorders of Sex Development Update since 2006: Perceptions, Approach and Care. Hormone Research in Paediatrics 2016;85:158–180. doi:10.1159/000442975.

[6] Chase C. Surgical Progress Is Not the Answer to Intersexuality. Journal of Clinical Ethics 1998;9:385–92.

[7] Baratz AB, Feder EK. Misrepresentation of Evidence Favoring Early Normalizing Surgery for Atypical Sex Anatomies. Archives of Sexual Behavior 2015;44:1761–3. doi:10.1007/s10508-015-0529-x.

[8] Meyer-Bahlburg H. Intersex: Fact or Fiction? Intersex and Identity. The Contested Self by Sharon E Preves. The Journal of Sex Research 2005;42:177–80.

[9] Carpenter M. The ‘normalisation’of intersex bodies and ‘othering’of intersex identities. In: Scherpe J, Dutta A, Helms T, editors. The Legal Status of Intersex Persons, Cambridge, England: Intersentia; 2018, p. 445–514.

[10] Carpenter M. Intersex Variations, Human Rights, and the International Classification of Diseases. Health and Human Rights 2018;20.

[11] Timmermans S, Yang A, Gardner M, Keegan CE, Yashar BM, Fechner PY, et al. Does Patient-centered Care Change Genital Surgery Decisions? The Strategic Use of Clinical Uncertainty in Disorders of Sex Development Clinics. Journal of Health and Social Behavior

[12] Human Rights Watch.“I Want to Be Like Nature Made Me.”2017.

[13] Lohman S, Lohman E, Davis G. Raising Rosie Our Story of Parenting an Intersex Child. London: Jessica Kingsley Publishers; 2018.

[14] Bonobo3D. Paediatric Surgeon Mika Venhola on INTERSEX. 2013.

Δείτε Επίσης

Σκηνοθέτης ταινίας “Αγόρια στο ντους”: Χρησιμοποιείται σε εκπαιδευτικές πλατφόρμες σε όλη την Ευρώπη – Στηρίζουμε τη δασκάλα.

[15] Finlay HA. Sexual identity and the law of nullity. Australian Law Journal 1980;54:115–26.

[16] Meyer-Bahlburg HFL, Migeon CJ, Berkovitz GD, Gearhart JP, Dolezal C, Wisniewski AB. Attitudes of Adult 46,XY Intersex Persons to Clinical Management Policies. The Journal of Urology 2004;171:1615–9. doi:10.1097/01.ju.0000117761.94734.b7.

[17] Hughes IA, Houk C, Ahmed SF, Lee PA, LWPES/ESPE Consensus Group. Consensus statement on management of intersex disorders. Archives of Disease in Childhood 2006;91:554–63. doi:10.1136/adc.2006.098319.

[18] Karkazis K, Carpenter M. Impossible “Choices”: The Inherent Harms of Regulating Women’s Testosterone in Sport. Journal of Bioethical Inquiry 2018. doi:10.1007/s11673-018-9876-3.

[19] Knight K. Medical Experts Call to Defer Unnecessary Intersex Surgeries. Human Rights Watch 2018. https://www.hrw.org/news/2018/10/12/medical-experts-call-defer-unnecessary-intersex-surgeries(accessed October 12, 2018).

[20] Physicians for Human Rights. Unnecessary Surgery on Intersex Children Must Stop 2017.

[21] Australian Medical Association. AMA Position Statement Sexual and Reproductive Health 2014. 2014.

[22] Malta. Gender Identity, Gender Expression and Sex Characteristics Act. 2018.

[23] Holmes M. When Max Beck and Morgan Holmes went to Boston. Intersex Day 2015.

[24] Beck M. Hermaphrodites with Attitude Take to the Streets. Intersex Society of North America n.d. http://www.isna.org/books/chrysalis/beck(accessed November 9, 2014).

© T-zine.gr 2018 | Για τις τελευταίες LGBTI ειδήσεις να επισκέπτεστε το T-zine.gr καθημερινά. Μπορείτε επίσης να γίνετε μέλος στη σελίδα μας στο Facebook και στο Twitter

© T-zine.gr ^{με πληροφορίες από GATE}