Πριν από λίγο διάβασα ένα άρθρο στην εφημερίδα Καθημερινή, που υπογράφει η Ιωάννα Φωτιάδη, με τίτλο «Με Ελληνίδες μαμάδες, αλλά ξένος για την Ελλάδα».
Γράφει η Άννα Απέργη | Απόψεις |T-zine.gr | 22.02.2023
Η υπόθεση αφορά το Γολγοθά που «ανεβαίνει» ένα ομόφυλο ζευγάρι, η Κατερίνα και η Ειρήνη και το 4χρονο παιδί τους, μίας οικογένειας που δημιουργήθηκε όταν ακόμα ζούσαν στο Λονδίνο. Σύναψαν γάμο το 2015 στο Λονδίνο, ενώ έπειτα από τρία χρόνια το 2018, γέννησαν και το παιδί τους.
Ερχόμενες στην Ελλάδα, και θέλοντας να δηλώσουν το παιδί τους στο ειδικό ληξιαρχείο αντιμετώπισαν προβλήματα. Η χώρα μας, δεν αναγνωρίζει και τις δύο ως γονείς του παιδιού, με αποτέλεσμα το παιδί να μην μπορεί να δηλωθεί.
Το ειδικό ληξιαρχείο της χώρας μας, απέρριψε το αίτημα, αιτιολογώντας την απόρριψη ότι τα δημόσια έγγραφα που χρησιμοποιεί το ληξιαρχείο, δεν διαθέτουν φόρμα όπου να αναγράφεται «γονέας 1» και «γονέας 2» και σύμφωνα με αυτό, η μεταγραφή της αλλοδαπής ληξιαρχικής πράξης γέννησης θα ήταν αντίθετη με τη δημόσια τάξη.
Μέσα στο ίδιο άρθρο υπάρχει και δήλωση της φίλης και συναγωνίστριας Στέλλας Μπελιά, Πρόεδρο των Οικογενειών Ουράνιο Τόξο, η οποία τόνισε πως «Με το σύμφωνο συμβίωσης λύσαμε –επιτέλους– τα θέματα του ζευγαριού, αφήσαμε, όμως, έξω τον πιο αδύναμο κρίκο, τα παιδιά».
Πράγματι η Στέλλα έχει απόλυτο δίκιο. Τον Δεκέμβρη του 2015 η ψήφιση του Συμφώνου Συμβίωσης, έδωσε μία πρώτη δεσμίδα δικαιωμάτων για τα ΛΟΑΤΚΙ+ πρόσωπα και τις/τους συντρόφους τους, τόσο κοινωνικά, ασφαλιστικά, φορολογικά, εργασιακά, όσο και κληρονομικά και περιουσιακά, όμως χάθηκε μία μεγάλη ευκαιρία.
Για να μην αναφερθώ και στο γεγονός ότι οι ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητα ζητούσε «Τεκμήριο γονεϊκότητας» και αντ’ αυτού ο τότε Υπουργός Δικαιοσύνης πέρασε στο Άρθρο 9 του νόμου το «Τεκμήριο πατρότητας», που όχι μόνο δεν συμπεριλαμβάνει τα ομόφυλα ζευγάρια, αλλά κακοποιεί και την ταυτότητα των τρανς γονέων.
Βέβαια, δεν ήταν μόνο το 2015 που χάθηκε η ευκαιρία του δικαιώματος των ΛΟΑΤΚΙ+ στην παιδοθεσία/τεκνοθεσία.
Το 2017 στην Ολομέλεια της Βουλής κατά την ψήφιση της νομικής αναγνώρισης της ταυτότητας φύλου, θυμάμαι το κυβερνών τότε κόμμα και συγκεκριμένα τον τότε Υπουργό Δικαιοσύνης να δεσμεύεται για την επέκταση του γάμου και της παιδοθεσίας (για όποιους με αμφισβητούν μπορούν να ανατρέξουν στα πρακτικά της Βουλής).
Μάλιστα, λίγους μήνες μετά και συγκεκριμένα τον Φεβρουάριο του 2018, το Υπουργείο Δικαιοσύνης ανακοίνωσε τη «Σύσταση και συγκρότηση ειδικής νομοπαρασκευαστικής επιτροπής με αντικείμενο την αναμόρφωση διατάξεων του οικογενειακού δικαίου και ειδικότερα με έμφαση σε θέματα επιμέλειας, επικοινωνίας και σχέσεων γονέων τέκνων».
Το ενδιαφέρον τότε ήταν πως αναφέρονταν μόνο σε θέματα επιμέλειας, επικοινωνίας και σχέσεων γονέων τέκνων, δηλαδή δεν αναφέρονταν καθόλου ούτε σε επέκταση του γάμου, αλλά ούτε και της παιδοθεσίας/τεκνοθεσίας.
Δηλαδή, ενώ είχε συσταθεί μία Νομοπαρασκευαστική Επιτροπή προκειμένου να γίνει η πολυπόθητη αναθεώρηση του οικογενειακού δικαίου, το θέμα για το οποίο ο τότε Υπουργός είχε δεσμευτεί (επέκταση του γάμου και παιδοθεσία) δεν αναφέρονταν στους σκοπούς της Επιτροπής.
Τα χρόνια πέρασαν και ήρθε το 2021 όπου με απόφαση του Πρωθυπουργού συστάθηκε Επιτροπή για τη σύνταξη του Πορίσματος του Εθνικού Σχεδίου Δράσης για την Ισότητα των ΛΟΑΤΚΙ+.
Η Επιτροπή κατέθεσε το Πόρισμα της στον Πρωθυπουργό τον Ιούνιο του 2021, όπου μέσα σε αυτό στο κεφάλαιο «ΖΗΤΗΜΑΤΑ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΟΥ ΔΙΚΑΙΟΥ: (ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ) ΓΑΜΟΣ – ΣΥΓΓΕΝΕΙΑ», υπάρχουν συστάσεις τόσο για την αναγκαιότητα της αναθεώρησης του οικογενειακού δικαίου, συμπεριλαμβανόμενου του γάμου καθώς και της παιδοθεσίας/τεκνοθεσίας, αλλά και ρυθμίσεις που πρέπει να γίνουν για τα ήδη υπάρχοντα τέκνα, είτε αυτά γεννήθηκαν στη χώρα μας, είτε στο εξωτερικό.
Μάλιστα για τα παιδιά ομόφυλων ζευγαριών που γεννήθηκαν στο εξωτερικό αναφέρει χαρακτηριστικά ότι:
[…] η ενδεχόμενη θεσμοθέτηση του γάμου ομοφύλων θα επιφέρει λύση και σε ειδικότερα ζητήματα που σχετίζονται με την αναγνώριση αλλοδαπών ληξιαρχικών πράξεων για παιδιά ομοφύλων Ελλήνων τα οποία έχουν γεννηθεί στο εξωτερικό, την εκ μέρους τους απόκτηση ελληνικής ιθαγένειας και την αναγνώριση συναφών γονεϊκών δικαιωμάτων. Ωστόσο, το ζήτημα της αναγνώρισης της ληξιαρχικής πράξης γέννησης δεν απαιτεί απαραίτητα νομοθετική ρύθμιση αλλά επιλύεται και άμεσα με εγκύκλιο του Υπουργείου Εσωτερικών προς το ειδικό ληξιαρχείο Αθηνών που θα προσδιορίζει ότι επιτρέπονται οι μεταγραφές σε ληξιαρχικές πράξεις γέννησης παιδιών ομογονεϊκών οικογενειών που έχουν εκδοθεί νομίμως σε άλλη χώρα[…]
Η Αξιωματική Αντιπολίτευση (αναγνωρίζοντας -προφανώς- τα λάθη του παρελθόντος πάνω στο συγκεκριμένο ζήτημα όσο ήταν κυβέρνηση), έπειτα από μία διαβούλευση τον Ιούνιο του 2021 με φορείς και οργανώσεις της Κοινωνίας των Πολιτών, ένα χρόνο μετά, τον Ιούνιο του 2022, κατέθεσε στη Βουλή (σύμφωνα και με το Συνταγματικό της δικαίωμα), πρόταση νόμου με τίτλο «Άρση διακρίσεων λόγω φύλου στο οικογενειακό δίκαιο, κατοχύρωση δικαιώματος γάμου για όλα τα πρόσωπα και αναγκαίες προσαρμογές της νομοθεσίας».
Παρότι αρχικά η πρόταση νόμου ήταν πολύ προβληματική και με πολλές ελλείψεις, το τελικό έγγραφο που κατατέθηκε είναι πολύ συμπεριληπτικό και ολοκληρωμένο.
Η πρόταση νόμου παραμένει ακόμα βέβαια στα κατατεθέντα νομοσχέδια στο αρχείο.
Λίγους μήνες αργότερα, ο Πρωθυπουργός κατά τη Συνέντευξη Τύπου στη 86η ΔΕΘ, όταν δέχτηκε ερώτημα σχετικά με το γάμο ομόφυλων ζευγαριών, απάντησε «για τον πολιτικό γάμο, κάθε πράγμα στον καιρό του».
Κάπως έτσι φτάσαμε σήμερα στο 2023, περιμένοντας ακόμα να έρθει αυτός ο «καιρός» που μία «ανώριμη» κοινωνία θα ωριμάσει, ώστε να μπορούν όλοι οι άνθρωποι να ζουν ισότιμα και ελεύθερα. (Και ζήσαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα)
Δεν ξέρω ούτε και γνωρίζω τι θα γίνει μετά τις εκλογές (δεν είμαι ούτε η Πυθία, ούτε ο μάντης Κάλχας), πολλά λέγονται αλλά στην πράξη θα δούμε τι θα γίνει.
Το συμπέρασμα είναι ένα. Η Πολιτεία είναι υποχρεωμένη να διασφαλίζει την ισότιμη μεταχείριση χωρίς καμία διάκριση.
Η μη εφαρμογή της ισότιμης μεταχείρισης, γεννά ένα πλαίσιο θεσμοποιημένων αθέμιτων διακρίσεων, που τρέφουν το ρατσισμό, την ομοφοβία και την τρανσφοβία.
Ποια είναι η αντίδρασή σας;
