Το ανά χείρας δέκατο βιβλίο του Φώτη Θαλασσινού που κυκλοφορεί απ’ τις Εκδόσεις της Οδού Πανός, πάντρεμα αυτοβιογραφικού και δοκιμιακού λόγου, διεγείρει συναισθήματα και αισθήσεις μέσα απ’ τον εκ βαθέων μονόλογο του συγγραφέα καθώς μας ταξιδεύει μέσα απ’ τον δικό του κόσμο ανάμεσα στην Αθήνα, όταν γι’ αυτόν υπήρξε συνώνυμο της δικής του απελευθέρωσης, και της γενέτειράς του, την Κω, όπου έχει επιλέξει να ζει τα τελευταία χρόνια.
Γράφει η Μαρίνα Γαλανού | Βιβλίο – Κριτική | T-zine.gr | 01.02.2021
Οι πρώτες γραμμές του βιβλίου, μας εισάγουν στον κόσμο της πρώτης νεότητάς του, και εκεί βρίσκουμε αναφορά σε μία απ’ τις επιστολές –που ομολογουμένως είχε προκαλέσει και τη δική μου εντύπωση όταν την είχα διαβάσει το 1983– στο περιοδικό Αμφί, όπου ένας νεαρός γκέι περιγράφει τον πολλαπλό και συνεχή βιασμό του από μία ομάδα ευυπόληπτων ομηλίκων του της τοπικής κοινωνίας . Οι λέξεις – εικόνες, γροθιά, που ανεξάρτητα τις στιγμές που έζησε τότε ο καθένας και η καθεμιά μας, δίνουν το περίγραμμα της σκληρότητας εκείνης της εποχής για τις μικρές κοινωνίες όπου το κράτος δικαίου έδειχνε να μετεωρίζεται ανάμεσα στους άγραφους νόμους, τις ταξικές διακρίσεις και τον έντονο ρατσισμό.
Αυτή ακριβώς η σκληρή πραγματικότητα που συνέθλιψε –και σε κάποιο βαθμό αυτό συμβαίνει ακόμη– τόσα νεαρά παιδιά λόγω της σεξουαλικής ταυτότητας ή της έκφρασης του φύλου τους, οδήγησε τον συγγραφέα στην έξοδο, που δεν ήταν άλλη απ’ την Αθήνα.
Περιπλανήσεις ανάμεσα στην Ομόνοια, το Ζάππειο, στα πάρκα και τα σινεμά, σε γειτονιές της πόλης, αναζητώντας και ρουφώντας εμπειρίες στην αστική πολύχρωμη παρακμή της Αθήνας. Μαγεία και ξεπεσμός, όπως γράφει ο ίδιος. Επιθυμίες, βλέμματα, μα και ανάγκη για σεξουαλική εκτόνωση, σωματοποιημένη επικοινωνία που ξορκίζει την μοναξιά.
Η επιστροφή στην Κω, όπου, όπως γράφει ο ίδιος ο ρατσισμός δεν είναι σαματατζής. Βρίσκεσαι ξαφνικά χωρίς κανένα κοντά σου και απλά ξέρεις σε πρωθύστερο χρόνο τις κινήσεις τους και κυρίως τους φόβους τους μην και παρασυρθούν απ’ τον κόσμους τους των στερεοτύπων στον δικό σου των πολλαπλών στιγματισμών. Αλλά και παράλληλα αφιερώνεται στη γραφή, βρίσκοντας διέξοδο στην χαρά της δημιουργίας ως αντίδοτο απέναντι στην αποξένωση και τις προκαταλήψεις της μικρής κοινωνίας.
Η περιπλάνηση όμως συνεχίζεται ανάμεσα σε σκέψεις και συναισθήματα και κυρίως μέσα από έναν δοκιμιακό λόγο για την ετεροκανονικότητα, τους φραγμούς, την έντονη ομοφοβία που συναντά σε κάθε του βήμα ρητά ή υπόρρητα και απλώνεται σαν σκιά από σύννεφα που συνάσσονται πάνω απ’ την πόλη του και φέρνουν πολλούς ανθρώπους όταν βρίσκονται αντιμέτωποι με αυτές τις καταστάσεις με το φάσμα της κατάθλιψης.
Ο λόγος του μεστός, κοφτές φράσεις, ωμά ρεαλιστικός, μα ταυτόχρονα και ποιητικός. Η ματιά του διεισδυτική έναντι όλων, αλλά ταυτόχρονα γίνεται ενδοσκοπικός σκαλίζοντας επίμονα το δικό του σύμπαν άλλοτε μέσα απ’ την απογοήτευση απ’ όσα τον περιτριγυρίζουν (Απογοήτευση. Νοητός θάνατος ), άλλοτε μέσα από περιδινήσεις του μεταφυσικού (Θέλω να γίνω άγιος ).
Παράλληλα, με κοφτερό λόγο θίγει την υποκρισία που δεν ανήκει μόνο στις μικρές κοινωνίες• τη συναντάμε ακόμη και σήμερα ολόγυρά μας: είναι το εύθραυστο τοίχος του ρατσισμού που μου κόβει την ανάγκη του ανήκειν, αυτοί οι δύο είναι η σαπίλα της ανομολόγητες πανουργίας, του δόλου, του φθόνου, έχουν παντρευτεί, έχουν χωρίσει και παραπετάξει τα παιδιά τους.
Πέρα όμως απ’ όλα τα παραπάνω, το βιβλίο του Φώτη Θαλασσινού είναι ένα εξαίρετο δείγμα ομοερωτικής γραφής, σπάνιο στην ελληνική γραμματεία. Επιπλέω κλείνοντας την παρουσίαση του βιβλίου του με αυτό το όμορφο απόσπασμα:
14/8/2020. Τον είδα και σήμερα τον σερβιτόρο. Είχε έρθει και σταθεί απέναντί μου να ξεκουραστεί. Ένιωθα πως του χάιδευα τα μαλλιά και μετά τον πούτσο. Πως το χέρι μου διέτρεχε σαν με θεραπευτικές δυνάμεις το γυμνό κουρασμένο σώμα του. Τον φιλούσα στα χείλη, αυτά που η μάσκα κρατά κρυμμένα για να αποθειωθεί το μνημειώδες βλέμμα. Αυτός ο νέος θα μπορούσε, αν υποθέσουμε πως αυτή η εωσφωρική γοητεία, είναι και ίδια ποιότητα ψυχής, να τρελάνει πολύ κόσμο. Οι φλέβες στα χέρια του διαγράφονται τόσο έντονα, λες και είναι εξωτερικές του δέρματος. Τις φαντάζομαι κι αυτές στον πούτσο του. Όταν στεκόταν εκεί απέναντί μου, ήταν τόσο έντονη η θέληση να τον πάρω στην αγκαλιά μου που στιγμές ηλεκτρίστηκα. Αναρίγησα λες και στη ραχοκοκαλιά μου άπλωνε τα ακροδάχτυλά του. Έζησα λίγο τον έρωτά μου. Μισός νοερός μισός πραγματικός… Θεέ μου, γιατί τον έβαλες σ’ αυτόν τον μεγάλο κήπο του μαγαζιού, σαν όφι, γητευτή των ανθρώπων;
Περιπλανώμενος
Φώτης Θαλασσινός
Εκδόσεις: Οδός Πανός, 2020
Σελίδες: 78
ISBN: 978-960-477-451-7
Τιμή: €10,00
Για παραγγελίες επικοινωνήστε με το βιβλιοπωλείο Πολύχρωμος Πλανήτης τηλεφωνικά στο 2108826600 ή μέσω της φόρμας παραγγελίας εδώ.
Ποια είναι η αντίδρασή σας;
