Γυναικοκτονία: ο όρος που ενοχλεί αφόρητα τα άτομα που κάνουν ότι δεν καταλαβαίνουν πως η εγκληματολογία και η νομική είναι υποχρεωμένες να ταξινομούν τις παραμέτρους των εγκλημάτων συμπεριλαμβανομένου και του κινήτρου, το οποίο είναι αναπόσπαστο στοιχείο της επιμέτρησης της ποινής.
Γράφει ο Βασίλης Σωτηρόπουλος | Απόψεις | Νομικά θέματα |T-zine.gr | 18.07.2021
Το 2009 το Συμβούλιο της Ευρώπης εξέδωσε την Σύσταση 1861 με τίτλο «Feminicides»(= «Γυναικοκτονίες»).
Σύμφωνα με την παράγραφο 7 της σύστασης:
«H Συνέλευση συνιστά επίσης στην Επιτροπή Υπουργών να ζητήσει από ομάδα εμπειρογνωμόνων ή από ένα παρατηρητήριο του Συμβουλίου της Ευρώπης να συλλέξει συγκεκριμένα δεδομένα επί υποθέσεων που αφορούν την βία εναντίον των γυναικών, ιδίως τις γυναικοκτονίες στην Ευρώπη, προκειμένου να αναλυθούν οι εκπτώσεις της προστασίας των γυναικών και για να βελτιωθούν τα προληπτικά μέτρα και να ληφθούν νέα καθώς και να εκπονηθεί μελέτη τόσο των κοινωνιολογικών όσο και των νομικών πτυχών των γυναικοκτονιών».
Αυτή η σύσταση οδήγησε μεταξύ άλλων και στην θέσπιση της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για την καταπολέμηση της βίας κατά των γυναικών και της ενδοοικογενειακής βίας (Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης), την οποία η Ελλάδα έχει κυρώσει με τον Ν.4531/2018.
Η Επεξηγηματική Έκθεση της Σύμβασης της Κωνσταντινούπολης περιλαμβάνει δυο φορές αναφορά στην Σύσταση για τις γυναικοκτονίες.
Έτσι ο όρος αυτός εντάσσει ένα έγκλημα στο πεδίο εφαρμογής της Σύμβασης που επιβάλλει στα κράτη την λήψη ειδικών μέτρων για την πρόληψη, την ευαισθητοποίηση, την εκπαίδευση, την ενημέρωση, την καταγραφή και την τήρηση στατιστικών που αφορούν τις γυναικοκτονίες.
Το να λες λοιπόν ότι «δεν υπάρχει γυναικοκτονία νομικά» είναι αβάσιμο.
Η Ελλάδα υπέχει υποχρεώσεις διεθνούς δικαίου για την λήψη όλων των ανωτέρω μέτρων που αφορούν τις γυναικοκτονίες και οι υποχρεώσεις αυτές είναι νομικά δεσμευτικές.
Όταν επιμένεις ότι «δεν υπάρχει γυναικοκτονία, μόνο ανθρωποκτονία» είσαι απλά μέρος του προβλήματος.
Ποια είναι η αντίδρασή σας;
