Είναι ιδιαίτερα υποκριτικό το να ακούμε από πολιτικά πρόσωπα -από όλες τις κομματικές παρατάξεις- να αναφέρονται σε ίση μεταχείριση για όλους τους ανθρώπους, όταν ακόμη και σήμερα, εν έτει 2023, οι τρανς συνάνθρωποι μας αποκλείονται από την προσβασιμότητα τους σε αυτή. Όταν δεν έχουν πρόσβαση όχι μόνο σε κοινωνικά αγαθά που για όλους τους άλλους ανθρώπους θεωρούνται αυτονόητα, αλλά δεν έχουν καν πρόσβαση στην επιβίωση.
Όταν σήμερα, αυτή τη στιγμή, ένα πολύ μεγάλο ποσοστό τρανς ανθρώπων δεν μπορούν να καλύψουν βασικές καθημερινές τους ανάγκες, όπως είναι η στέγαση, η κάλυψη του ενοικίου τους. Που δεν μπορούν να καλύψουν την αναγκαία θέρμανση για τις οικίες τους. Που αδυνατούν να πληρώσουν τους υπέρογκους λογαριασμούς ΔΕΚΟ, που δεν μπορούν να καλύψουν ακόμη και τη σίτιση τους.
Γράφει η Άννα Απέργη | Απόψεις |T-zine.gr | 26.03.2023
Τρανς συνάνθρωποί μας, που βιώνουν περιορισμένη πρόσβαση στην εργασία, στην κοινωνική πρόνοια, στην ασφάλιση, στην υγειονομική περίθαλψη και στην εκπαίδευση. Συνάνθρωποι μας, που αντιμετωπίζουν καθημερινά το πιο σκληρό πρόσωπο της ρητορικής μίσους και της βίας, τόσο στην ιδιωτική όσο και στη δημόσια σφαίρα.
Δυστυχώς αποτελεί μία πραγματικότητα, ότι οι ακραίες συνθήκες φτώχειας και στέγασης είναι ιδιαίτερα υψηλές στην τρανς κοινότητα, που αγγίζουν και ξεπερνούν το 30%, ενώ τα εγκλήματα μίσους κατά των τρανς ανέρχονται στο 20% των συνολικών καταγεγραμμένων περιστατικών σύμφωνα με τα στοιχεία του Δικτύου Καταγραφής Περιστατικών Ρατσιστικής Βίας.
Η προστασία από τις διακρίσεις και η ισότιμη μεταχείριση, όταν δεν πάνε χέρι-χέρι με το δικαίωμα στην αξιοπρεπή διαβίωση για όλους τους ανθρώπους, είναι μισή προστασία και φυσικά δεν υπάρχει καμία ισοτιμία, μιας και χωρίζει τους ανθρώπους σε δύο κατηγορίες.
Πριν από ένα μήνα, τροποποιήθηκε στο Ελληνικό Κοινοβούλιο η νομοθεσία της ίσης μεταχείρισης, όμως ο νομοθέτης όχι απλά μας ξέχασε, αλλά στην κυριολεξία μας απαξίωσε, μιας και αναθεώρησε διατάξεις της νομοθεσίας αλλά μόνο για τα ΑμεΑ χωρίς να συμπεριλάβει μέσα και τα τρανς πρόσωπα, ενώ παράλληλα περιφρόνησε ξεκάθαρα τόσο τις Συστάσεις του Συμβουλίου της Ευρώπης, όπως πχ. την Σύσταση 2010(5) του Συμβουλίου της Ευρώπης για την καταπολέμηση των διακρίσεων λόγω σεξουαλικού προσανατολισμού και ταυτότητας φύλου, όσο και το Πόρισμα της Εθνικής Στρατηγικής για την ισότητα των ΛΟΑΤΚΙ+ που κατατέθηκε στον Πρωθυπουργό τον Ιούνιο του 2021.
Η ελεύθερη ισότιμη πρόσβαση και η δωρεάν παροχή ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης για τα τρανς πρόσωπα εξακολουθεί να παραμένει ένα όνειρο θερινής νυκτός, ενώ τα τρανς ανασφάλιστα άτομα -που αποτελούν και το μεγαλύτερο ποσοστό της κοινότητας μας- βρίσκονται κυριολεκτικά στο έλεος του όποιου θεού.
Επίσης, καθώς τα τρανς άτομα βιώνουν στο μέγιστο βαθμό αποκλεισμούς από τον εργασιακό τομέα, πολλά τρανς άτομα συγκατοικούν με αποτέλεσμα να μην δικαιούνται κάποια προνοιακά επιδόματα πχ. ΚΕΑ, επίδομα ενοικίου κλπ. Η Πολιτεία πρέπει να μεριμνήσει να δοθούν αξιοπρεπή προνοιακά επιδόματα σε όλα τα τρανς πρόσωπα, στα οποία θα υπάρχει και η ανάλογη τιμαριθμική αναπροσαρμογή, έτσι ώστε οι ήδη φτωχοποιημένοι τρανς συνάνθρωποι μας να μην φτωχοποιούνται ακόμη περισσότερο από την ακρίβεια και τον πληθωρισμό.
Σήμερα, η πλειοψηφία των τρανς προσπαθεί να επιβιώσει με τα 200 Ευρώ του Κοινωνικού Εισοδήματος Αλληλεγγύης (ΚΕΑ), το μήνα. Πείτε μου ειλικρινά, μπορεί κάποιος άνθρωπος να ζήσει με 200 Ευρώ;
Τα τρανς πρόσωπα μεγαλύτερης ηλικίας λόγω των πολλών και μεγάλων αποκλεισμών τους, κυρίως από τον χώρο της εργασίας, δεν δικαιούνται σύνταξη με αποτέλεσμα να μην μπορούν να καλύψουν καθημερινές βασικές ανάγκες διαβίωσης. Τρανς συνάνθρωποι μας μεγαλύτερης ηλικίας, ανασφάλιστοι, με όλα τα θέματα υγείας που μπορεί να αντιμετωπίζει κάθε άνθρωπος σε αυτή την περίοδο της ζωής του και χωρίς να έχουν καμία μα καμία βοήθεια στο σπίτι.
Πως απαιτούμε λοιπόν τα τρανς άτομα να είναι λειτουργικά, όταν η ίδια η Πολιτεία έχει μεριμνήσει εδώ και πολλά χρόνια, αιώνες τώρα, αυτά τα άτομα να μην έχουν πρόσβαση στα αναγκαία ώστε να μπορούν να ζήσουν μία ομαλή καθημερινότητα;
Όσο λοιπόν οι τρανς συνάνθρωποι μας, δεν έχουν καμία απολύτως προστασία από τις διακρίσεις και την άνιση μεταχείριση, αλλά και δεν εξασφαλίζεται η αξιοπρεπή τους διαβίωση, θα ζουν κάτω από το πέπλο της ανασφάλειας και της απομόνωσης.
Αυτή είναι η πραγματικότητα του υποκριτικού πολιτικάντικου τσιτάτου της ίσης μεταχείρισης για όλους τους ανθρώπους.
Ποια είναι η αντίδρασή σας;
