Η Esmeray Özadikti ανακοίνωσε ότι θα είναι υποψήφια στις Τουρκικές εκλογές με το Τουρκικό Εργατικό Κόμμα (TİP). Είναι γνωστή ηθοποιός και τρανς ακτιβίστρια.
Τρανς ηθοποιός και ακτιβίστρια υποψήφια στις εκλογές της Τουρκίας.
Στη παραπάνω φωτογραφία φαίνεται ο Πρόεδρος του TİP τη στιγμή που καρφιτσώνει τη κονκάρδα του κόμματος στην Esmeray, δηλώνοντας πως ήταν αυτή που αξιολόγησε την πρόταση της Επιτροπής για τα ΛΟΑΤΚΙ+ δικαιώματα του κόμματος και μαζί ανακοίνωσαν την υποψήφιότητά της.
Μετά την ανακοίνωση, η Esmeray δήλωσε την ικανοποίησή αναφέροντας: “Νέοι άνθρωποι μου το πρότειναν, το αποδέχτηκα. Μακάρι αυτή η ευτυχής συγκυρία να είναι ένα φως στον αγώνα της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας.
Esmeray: Μία ιστορία αντίστασης από την οδό Ülker Street στο θέατρο.
Η Esmeray, προτού καταφέρει να κερδίσει την εκτίμηση του κοινού σε παραστάσεις όπως The Witch’s Bundle και Uncut Stories καθώς και έργα του Ντάριο Φο, διώχθηκε από την αστυνομία σε συνεργασία τους Γκρίζους Λύκους, ενώ υπήρξε ενεργή στην πολιτική μέσω του Κόμματος για την Ελευθερία και την Αλληλεγγύη (ÖDP) καθώς και του Δημοκρατικού Κόμματος (HDP) τα επόμενα χρόνια.
Υπήρξε ηγετική μορφή του φεμινιστικού κινήματος στην Τουρκία, ενώ έχει δώσει συνεντεύξεις στο Trails και στο Kaos GL, καθώς επίσης είχε δώσει διάλεξη στη σειρά TedX.
Συμμετείχε στη πρώτη διοργάνωση του Φεστιβάλ Υπερηφάνειας της Κωνσταντινούπολης το 2003 και είχε περιγράψει την εμπειρία της ως εξής:
“Στην αρχή, μόνο 8 ή 10 άτομα τολμήσαμε να βγούμε έξω να συμμετέχουμε. Τον επόμενο χρόνο το πολύ 50… Έτσι λοιπόν ξεκίνησε και συνεχίζει… Μας είχε συνεπάρει τόσο, παρ’ ότι η αστυνομία μας περιγελούσε. (Είμαστε τόσο λίγοι) που ούτε καν μας έδιναν σημασία. Δεν θυμάμαι τα ακριβή γεγονότα, αλλά πραγματικά ήταν μεγάλη η συγκίνηση που νοιώθαμε. Όταν βγήκαμε από τα γραφεία της οργάνωσης, είχαμε μόνο μία μικρή σημαία. Βλέπετε τώρα τις μεγάλες σημαίες που κυματίζουν στις πορείες στην Istiklal. Τότε είχαμε μόνο κάτι μικρές, είμαστε μόλις 8-9 άτομα που την κρατούσαμε, και ξεκινήσαμε…”
Η Esmeray θυμάται την οδό Ülker:
“Γυρίζουν οι μνήμες πίσω στο ’92 και το ’93, όταν ο αρχηγός τη αστυνομίας που ονομαζόταν Süleyman the Hose ήρθε στην οδό Ülker. Τον ξέραμε. Γνωρίζαμε το βίαιο παρελθόν του. Κρατούσαν σωλήνες. Δεν τολμούσαμε να βγούμε απ’ τα σπίτια μας. Όταν βγαίναμε μας συνελάμβαναν. Δεν μπορούσαμε να κυκλοφορήσουμε στους δρόμους, να ψωνίσουμε, να πάμε να πάρουμε κάτι να φάμε. Μας συνελάμβαναν παντού. Ξαφνικά, έφυγε, μετατέθηκε αλλού. Αισθανθήκαμε ευτυχείς.
Ήταν πάλι 1996, ή κάπου εκεί. Μάθαμε ότι θα επέστρεφε. Ήταν η περίοδος που ξεκινούσαν οι εκκαθαρίσεις στην Κωνσταντινούπολη. Ποιούς αφορούσαν αυτές οι εκκαθαρίσεις; Τα παιδιά του δρόμου, άστεγους και τρανς. Τότε γύρισε στο Beyoğlu. Ήταν καλοκαίρι. Περίοδος διακοπών. Είπαμε, ok, θα πάμε διακοπές και όταν γυρίσουμε ίσως να έχει φύγει πάλι. Φυσικά κάναμε λάθος. Και τότε ξεκίνησαν οι φρικτές επιδρομές. Πραγματικά ήταν σα να είχε κηρυχθεί στρατιωτικός νόμος στους δρόμους. Υπήρχε πάντα αστυνομία να περιμένει έξω απ’ τις πόρτες μας. Δεν μπρορούσαμε να βγούμε απ’ τα σπίτια μας. Βάζαμε τους συντρόφους μας απ’ τη πίσω πόρτα. Να σκεφτείτε πως έμενα στον πέμπτο όροφο. Κάποιες φορές χρησιμοποιούσαμε κουβέρτες και σεντόνια δεμένα για να σκαρφαλώσουμε. Ήταν αδιανόητο. Έτσι συνέβαινε τότε. Δεν ξέρω αν θα μπορούσαμε να το κάνουμε τώρα”.
– Μετάφραση από την ιστοσελίδα της τουρκικής ΛΟΑΤΚΙ+ οργάνωσης KaosGL
– Ακολουθείστε την ιστοσελίδα στο facebook του t-zine.