Υπάρχει αναγκαιότητα επέκτασης μέτρων πρόληψης και της οικονομικής ενίσχυσης σε ευάλωτες ομάδες

Από την αρχή της εξάπλωσης της πανδημίας, όσοι άνθρωποι ενδιαφερόμαστε για θέματα προστασίας ανθρωπίνων δικαιωμάτων, αναδεικνύουμε το ζήτημα των ευάλωτων ομάδων. Γιατί; Για λόγους (παράλογης) εμμονής; Γιατί μέσα απ’ την κρίση θέλουμε να βγάλουμε οφέλη (όπως λένε κάποιοι);

Ο μόνος λόγος (που αποδεικνύεται από τη θλιβερή πραγματικότητα), είναι ότι οι ευάλωτες ομάδες, άστεγοι, μετανάστες-πρόσφυγες που ζουν σε καμπ, Ρομά που ζουν είτε σε καταυλισμούς είτε σε κακές συνθήκες, φυλακισμένοι που ζουν σε φυλακές με υπερπληθυσμό, ακόμη και τα πρόσωπα που εργάζονται στο σεξ, είναι πιο ευάλωτοι απέναντι στην πανδημία.

Ναι, αυτά τα άτομα, για προφανείς λόγους, κινδυνεύουν περισσότερο απέναντι στον ιό, για τον απλό λόγο ότι είναι πιο εκτεθειμένα από εσένα, εμένα και την πλειοψηφία που μπορεί να μένει σπίτι σε ασφαλείς συνθήκες και οικονομικά μπορούμε να αντέξουμε την παρατεταμένη καραντίνα.

Γι’ αυτό ακριβώς απ’ την αρχή της κρίσης, ούτε για λόγους εμμονής ή ιδεοληψίας, ούτε γιατί θέλουμε να βγάλουμε οφέλη, επιμένουμε ότι η Πολιτεία πρέπει να αναπτύξει περισσότερα μέτρα πρόληψης και παράλληλα οικονομικής ενίσχυσης. Αυτός ήταν ο λόγος που πχ η Πορτογαλία αποφάσισε για το χρονικό διάστημα αυτό, οι μετανάστες-πρόσφυγες θα αντιμετωπίζονται ως Πορτογάλοι πολίτες.

Γι’ αυτό σε δελτίο τύπου το ΣΥΔ, επισήμανε την αναγκαιότητα επέκτασης της οικονομικής ενίσχυσης με το επίδομα των 800 ευρώ σε ευάλωτες ομάδες, όπως πχ είναι και τα πρόσωπα που εργάζονται στο σεξ.

Τα μέτρα περιορισμού, ναι, σωστά υπάρχουν. Χωρίς όμως τα μέτρα σχεδιασμού πρόληψης και οικονομικής ενίσχυσης των ευάλωτων ομάδων, όπως σωστά τις ονόμασε ο κύριος Τσιόδρας όταν αναφέρθηκε σε ενημέρωσή του τις προάλλες (είναι ευάλωτες ομάδες, όχι εχθροί μας, είπε πολύ σωστά), δεν αντιμετωπίζεται αποτελεσματικά το πρόβλημα.